[bluegirlx]

dün hastaneye gittim. iki haftadır göremediğim yavruşu görmeye. ben hastaneye diğer insanlardan daha sık gidiyorum ve her gittiğimde aynı endişe..ama aynı güzel umut..

baktıı one bakmaydıı.. 5 dakika sessizlikk..bir aksilik olduğunu uzun sessiz bakışından anladımm..sormaya korktumm..göremiyorum dedii..

nasıl olur ..

bir daha bakarız az sonra göremiyorumm burası çok kalabalık çok bekleyen var ..

aç olduğum için göremiyor olabilirmisinizz..açım benn..

ne alakası var ..bir daha bakcazz bakalım..

pekii..

gözlerim dolmuş ellerim karnımda kulağımda kendi kalp atışlarımın sesi ..sıranın tekrar bana gelmesini bekiyorum..

eveeettt..ölçtümm çok ince olduğu için görmemişim..

kalp atışlarımı zayıflamışş..neler olduuu..kanama mı fazla..

kanama yok denecek kadar azz..göremediğim ensesinin kalınlığı..onuda ölçtüm..gayet inceymişş..bu kötü değil..hatta iyii..

az sonra benim kalp atışlarımı göremiyecektiniz..

doktor bilmiyordu ki en son bana göremiyorum dedikleri zaman bebeğimin ölmüş olduğunu..ben bebeği yada kalp atışlarını göremiyor sandımm...

tüm kaygılarımız öğrenilmiş çağresizliktenn..geçmiş deneyimlerimizden..

dün bir sayfa çektim geçmişee..kaygılarımı geleceğe bulaştırmamak için dualarımm..kaygılarınızı hayatınıza bulaştırmamanız için dualarım bu gece..