[Işıldayan Safir]

Bütünüyle Keyfine Varın!

Günışığıyla Aydınlanan Doruklardan Bir Manzara

Karanlıktan Aydınlığa

Sevgili OSHO,

Babanızın dün gerçekleşen ölümü üzerine bir şeyler söyleyebilir misiniz?

Bu asla bir ölüm değildi. Ya da toptan ölümdü. Zaten bu ikisi de aynı anlama gelir. Onun bu şekilde ölmesini umuyordum, herkesin arzu etmesi gereken bir şekilde öldü: samadhi yani aydınlanma halinde, bedeni ve zihninden tamamen bağımsızlaşmış olarak.

Hastanede olduğu üç ay içerisinde ziyaretine yalnızca üç kere gittim. Ne zaman ölümün kıyısında olduğunu hissettiysem o zaman gittim. İlk iki ziyaretimde öldüğü taktirde yeniden dünyaya gelmek zorunda kalacağından korktum biraz; bedene bağımlılık tamamen yokolmamıştı. Meditasyonu her gün biraz daha derinleşiyordu ama yine de onu bedenine bağlayan zincir tamamen kırılmamış, yerinde duruyordu.

Dün onu bir kez daha görmeye gittiğimde sonsuz mutluluk duydum çünkü artık doğru bir şekilde ölebilirdi. Artık bedeni onu ilgilendirmiyordu. Dün sabaha karşı üç sularında sonsuzluğa göz atabilme şansına ilk kez erişti ve bir anda artık öleceğinin farkına vardı. Bu beni ilk yanına çağırışıydı, diğer iki seferde kendi kararımla gitmiştim. Dün beni çağırdı çünkü öleceğini kesin olarak biliyordu. Bana veda etmek istiyordu ve bunu çok güzel bir şekilde, gözlerinde yaşlar olmadan, daha fazla yaşamak için artık hiçbir özlem duymaksızın gerçekleştirdi.

Bu yüzden bu bir ölümden çok sonsuzluğun içine doğuştur. Zamanında öldü ve sonsuzluğa doğdu. Ya da tamamen öldü yani bir kez daha dünyaya geri gelmeyecek şekilde. Bu edinilebilecek en büyük başarıdır; bundan daha yüce bir şey yoktur.

Bu dünyadan tam bir sessizlik, neşe ve huzur içinde ayrıldı. Dünyadan kutlanmaya değer bir biçimde, bir nilüfer çiçeği gibi ayrıldı. Bu ender anlar sizin nasıl yaşanıp nasıl ölüneceğini öğrenebilmeniz için eşsiz fırsatlardır. Her ölüm bir kutlamaya dönüşmelidir ancak bu yalnızca sizi varoluşun daha yüksek boyutlarına taşıyabilmesiyle mümkündür.

O aydınlanmış olarak öldü ve bu benim her sannyasinim için arzu ettiğim ölüm biçimidir. Aydınlanmamışsanız yaşam çirkindir ama aydınlandığınız zaman ölüm bile güzelleşir. Aydınlanmamışsanız yaşam çirkindir çünkü acıyla dolu bir cehenneme benzer. Aydınlandığınızda ise ölüm tanrısal olana açılan bir kapı gibidir; artık acı yoktur, cehennem de yoktur. Aslında tam tersine bu tüm acıları, tüm cehennemleri terk etmektir.

Bu şekilde öldüğü için son derece mutluyum. Unutmayın: meditasyon ne kadar derinleşirse, beden zihin bileşkenizden de o derece uzaklaşırsınız. Ve meditasyon en üst noktaya ulaştığında, artık her şeyi görebilirsiniz.

Dün sabah kesin olarak ölümün kapıyı çaldığının farkındaydı. Ve beni çağırdı. Bu beni ilk çağırışıydı ve onu gördüğüm anda artık bedeninde olmadığını anladım. Bedene ait tüm acılar yok olmuştu. Doktorların kafasını karıştıran neden buydu: beden tamamen normal bir şekilde işliyordu. Bu yüzden onların beklediği son şey ölmesiydi. Ondan önceki herhangi bir gün ölebilirdi. Derin acılar içindeydi ve bedeni ciddi sorunlarla doluydu: kalbi düzgün işlemiyor, nabzı bulunamıyor, beyninde, bacağı ve elinde kan pıhtıları saptanıyordu.

Dün ise durumu kesinlikle normale dönmüştü. Onu muayene edip ölmesinin olanaksız olduğunu, hiçbir sorun veya tehlikenin mevcut olmadığını söylediler. Ama bu böyledir. Tehlikenin olduğu gün, doktorlara göre tehlikesizdi. Bir ay önce hastaneye yatırıldığında geçirdiği ilk yirmi-dört saat ise en tehlikeli zamandı; öleceğinden korkuyorlardı. Ama ölmedi. Daha sonraki yirmi-dört saat boyunca hala kurtulup kurtulamayacağı hakkında bir şeyler söyleyemiyorlardı. Hatta bir cerrah, kan pıhtıları başka yerlere giderse onu kurtarmak mümkün olmayacağı için, tüm bacağı kesme önerisini bile getirmişti.

Ben bacağın kesilmesine karşı çıktım çünkü insan er ya da geç ölecekse, bedenin şeklini bozup daha fazla acı çektirmenin ne anlamı vardı? Yalnızca yaşamak, yaşam süresini uzatmak da anlamsızdı. Bu yüzden karşı çıktım ve bu doktorları şaşırttı. Fakat o neredeyse dört hafta boyunca yaşamayı sürdürünce, benim haklı olduğuma, bacağı kesmenin gereksiz olduğuna karar verdiler. Bacak kurtuluyor, adeta diriliyordu. Hatta yeniden yürümeye başlamıştı ki bu Dr. Sardesai için bir mucizeydi. Bu kadarını, tekrar yürüyecek olmasını ummuyorlardı bile.

Dün tamamıyla normaldi, her şeyi normale dönmüştü. Bu durum benim için, ölümün gerçekleşmesinin artık mümkün olduğunun işaretiydi. Eğer meditasyon ölümden önce gerçekleşebilirse her şey normale döner. Kişi ölürken kusursuz bir sağlığa kavuşur çünkü gerçekte ölmüyor, yalnızca daha yüksek bir boyuta geçiyordur. Beden bu durumda bir sıçrama tahtası görevi görür.

O yıllardır meditasyon yapıyordu. Ender bulunan bir adamdı, onun gibi bir baba zor bulunur. Oğlunun öğrencisi olan bir baba: bu çok enderdir. İsa'nın babası oğlunun öğrencisi olmaya cesaret edemedi, Buda'nın babası için ise bu seneler aldı. Ama benim babam yıllardır meditasyon yapıyordu. Her gün üç saat boyunca, sabah üçle altı arası meditasyona oturuyordu. Dün bile, hastanede olmasına karşın bunu sürdürdü.

Olay dün gerçekleşti. Kişi bunun ne zaman olacağını bilemez. İnsan kazmayı sürdürürse bir gün suyun kaynağıyla, bilincin kaynağıyla karşılaşır. Dün bu gerçekleşti, iyi bir zamanlamayla gerçekleşti. Bedenini bir gün önce bile terketmiş olsaydı kısa süre sonra başka bir bedenle geri dönecekti çünkü hala bir parça bağlanma mevcuttu. Ancak dün defter tamamen temizlenmişti. Zihinsizlik durumuna erişip bir buda gibi öldü. Zaten kişi budalık durumundan daha fazla ne isteyebilir ki?

Benim burada tüm çabam, sizlerin birer buda gibi yaşayıp birer buda gibi ölmenize yardımcı olmaktır. Bir budanın ölümü her ikisini de kapsar. Bu ölüm değildir çünkü yaşam sonsuzdur. Yaşam doğumla başlayıp ölümle sona ermez. Milyonlarca kez doğdunuz ve öldünüz; bunlar sonsuzluğa doğru çıktığınız kutsal yolculuğun içinde yalnızca küçük bölümlerdir. Ama bilinciniz açık olmadığı için yaşamın ve ölümün ötesinde olanı görememektesiniz.

Daha bilinçli bir hale geldikçe, asıl yüzünüzü göreceksiniz. O dün bunu gördü. Tek elin çırpış sesini, sessiz sesi duydu. Bu yüzden bu bir ölüm değil, sonsuz yaşama erişmektir. Diğer yandan toptan ölüm olarak da nitelendirilebilir çünkü o artık geri gelmeyecektir.

Neşe ve sevinç duyun!