Alıntı:
pimpinella anisum Nickli Üyeden Alıntı
 Bir yazıda okumuştum: kimse eskiyi özlemezmiş, herkes kendi çocukluğunu ve gençliğini özlermiş aslında...tabi bu benim fikrim değil, bence, bugüne odaklanamıyoruz, anda yaşamayı beceremiyoruz,,bilinmeyen bir gelecek bizi ürkütüyor, iyisi mi en iyi bildiğimiz, yaşayıp tükettiğimiz geçmiş günleri, sanki gerçekten harika yaşanmışlar gibi özlemle baş tacı yapıyoruz senin özlediğin de geçmiş değildir bence, iyice araştır bakalım,ne var o günlerde olup ta bugün olmayan,heyecan? dinamizm? onu özlüyosundur diye düşünüyorum ben geçmişimi şifalandırdım ve bıraktım gitsin, artık bana ait değil, şimdiye ise bol bol şükrediyorum |
evet bende tam olarak da şu kırmızı renkle belirttiğim cümlendeki durum var...bu ne yaman çelişkidir anlamadım gitti...oysa çocukluk günlerim berbat geçmişti..sürekli dayak yemeler...aşırı sert bir baba...yaşıtlarım tarafından oyunlara dahil edilmeyip dışlanışlarım..maddi zorluklar vesaire vesaire...ama nedense o günleri harika yaşamışım gibi özlüyorum ve bugünüme göre daha harika geliyorlar....şu anki durumum büyümüş olduğum için biraz daha rahat ancak senin de dediğin gibi geçmişte varolup da bugün olmayan olumlu bir faktör yok sanırım...ve de bu faktörü zamana yani geçmişe bağlamışım sanırım kafamda...:)
itiraf etmeliyim ki çocukluk dönemimdeki beklentilerin büyük bir kısmı bugün için erimiş bitmiş durumda..insan çocukken umutları daha fazla oluyordu belki...o da hayatın gerçeklerinin farkına varamadığımız için..şimdi herşeyin farkındayız tabi..