[Işıldayan Safir]

Genellikle kendimize karşı çok acımasızızdır. Kendine güvenmediğin için karşındaki insana da güvenmemen normal. Kendi seçimlerimizi yaşadığımız bu dünyada mutlu olmayı diliyorsan öyle olsun onu yaşa...

Şu sözü çok severim:

"Beyin çok güçlü, ilginç bir çarpan. İçine ne atarsak; onu dallandırıp budaklandırır. Defalarca kez büyüterek, bize geri verir. İçine küçük bir çöp attığımızda emin olabiliriz ki, az sonra, dünyanın en büyük çöplüğü bizim olacak.

Bazen temizlemeye çalışırız bu çöplüğü... Ne yazık ki çoğu zaman başaramayız. Bir çöp tanesi dahi girse, beyin çarpmaya başlamadan, çöpü boşaltmaktır çözüm... Her çöp bir endişemizdir. Endişeleri temizlemenin yoluysa hayra yormak..."

Kıskançlık aşırıya kaçılmadığı takdirde sağlıklı ve olması gereken bir duygu. Ama devamlı karşındaki kişiye beni aldatıyor musun gibi takıntılarla yaklaşırsan bu onda kendisine güvenmediğin izlenimini uyandırır ve kimse kendisine güvenmeyen biriyle birlikte olmak istemez. İlişkin için elinden geleni yap ki olumsuz bir sonuçla karşılaşırsan dahi ben onunla mutlu olmak ve ona mutluluk vermek için elimden geleni yaptım diyebilesin. Bu suçluluk duymaktan da daha iyi hissettirir.

Hayırlısıyla sevdiğin insanla ömür boyu mutlu olmanı dilerim.

Sevgiler.