[toz]

:) yazı tek klimeyle muhteşem.sevgili yada arkadaş hayatıma hep sevgime ihtiyaç duyanları çekmişimdir.Aradan yıllar geçtiğinde bile hani o klişe sözcük vardır ya;kimse senin gibi sevmiyor.Yıllarca bu soruyu sordum.Ben nasıl seviyordum ki? Sonunda buldum.Kendimden vazgeçerek.Onları daha fazla değerli kılarak,ben i silerek.Bu hatayı geç farketmek hem de çok geç kendimi neredeyse akılsız ilan etmeme sebep oluyordu.Hatta itiraf edim oldu.Yeni öğreniyorum, katıksız sevgi sadece evlada duyulabiliyor ama bunu ömür yarıyı geçip,artık yapılacak birşey kalmadığında anladım.A bu arada yapılacak şeyler arasında sunulanları daha net görmeye başladığımı saymıyorum.Onu başarmaya başladım.