Alıntı:
sabırsız Nickli Üyeden Alıntı
 insan bu dünyadan elini eteğini çekemez tabiki yaşamak zorunda akvaryumda yaşayan ve akvaryumu yegane yaşam gerçeği sanan bir balık gibi.oysa ne dünyalar var öyle değilmi...insanın yaratıcısına duyduğu aşk olmalı ,biz insan olduğumuz halde sevdiğimiz kişi tarafından öyle sevilelim ki tek olalım ,hep düşünülelim hep adımız anılsın,bizim için fedakarlıklar yapılsın istiyoruz .tüm sevgileri yaratan sevilmeye en çok layık olan VEDUD Rabbimiz karşısındada hayatı değerlendirmemiz böyle olmalı bence.fedakarlığı onun için yapmalıyız verdiğinde hamd edip aldığında sen ne dilersen diyebilmeliyiz ,bir imtihana muhatap tutulacak kadar değer verildiğmizi bilmeliyiz.sadece yaşayacağız ama hangi çerçeveden bakmamız gerektiğini iyi değerlendireceğiz bu bir sancı olmamalı ...kusura bakma lütfen uzattım biraz |
Mevlana Hazretleri gibi ,herşeyden vazgeçmek,hırsları,kibiri,nefsi yok etmek,ölmeden önce ölmek gibi diyorsun sanırm.çok güzel de o zaman insan kendini yalnz hissediyor ,anlaşılmamış hissediyor,susturulmuş hissediyor,hakkını aramamış yerine konuluyorsun, ezik görüyorlar, ama siz nefsimi yendim işte diye düşünürken,insanlar sizi parmağında oynattığını düşünüyor? yeri geliyor içiniz yanıyor,yeri geliyor göysünüs ağrıyor, boğazınız düğümleniyor bazen.Ama tüm bunlara rağmen mütevaziliği ve edebi bırakmıyorsunuz ,bırakın ne düşünürlürse düşünsünler, her kes kendi tekamülünü yaşıyor,herkes kendi yolunda ilerliyor,her kes kendi bilimini,kendi ilimini arıyor,bazen susmak,bazen konuşmak gerekiyor,susup izliyorsun bir dönem insanları,hallerine bakıyorsun, yaptıkları sana boş geliyor, içini doldurmuyor günlük yaşadıklarnı görüyorsun , içini dolduracak bir yol,bir ilim,bir ışık arıyorsun,ben şu an bir ışık , gerçek bir amaç arıyorum,Allah yaradılış amacımızı bulmamız için açsın gözlerimizi diye dua ediyorum.