 Ynt: siyah inciler
Merhaba uzun bir dalgalanmadan sonra yine buradayım arkadaşlar. Epey bir dalgalandıktan sonra daha mutlu ve umutlu bir siyah olarak bu gün birşeyler yazmak istedim... Nasılmıyım mutluyum sanırım. Kendimi daha çok anlamış acı olarak baktığım şeylere dışardan bakıp olayların ve durumların, kişilerinin, davranışların hayatımda olan yada olmayan birçok şeyin belkide bir kuşbakışı görüntüsünü seyredebildim. O kadar acımı iyileştirdimki bu sürede kendimi çok daha iyi hissediyorum. Sarmadım iyileştirdim.
Yani sanki hiç yaşanmamış gibi...
Aslında benim bilirsiniz gücenmiş bir çocuk vardır içimde, bazen kaçar saklanır aranıp sorulmak istenir biraz ilgi biraz alaka ilgiye aç... Sürekli başını uzatır saçımı sevsinler diye... İşte çocuğu bolca sarıldım ve onun anlamasını sağladım bu dünyadaki bir çok olumsuz şey ve mutsuz insan olduğunu mutsuz insanların açtığı bende açtığı yaraların aslında kendi içlerindeki yaraların kaynağı olduğunu görmesini sağladım. Ben o küçük kızı büyütüyorum bu çok sancılı oluyor ama geri adım atmayacağım... O içimdeki kız 5-6 yaşında yani benim küçük kızımdan daha küçük bir kız çocuğu var ruhumda hergün onun elini tutuyor, göz yaşlarını siliyor yüzüne bir gülücük bazen bir kıkırdama konduruyorum adım adım büyütüyorum kendimi. Bunun için kendimi ve sizleri çok seviyorum. |