[RimA Vita Perfetto]

yeniden sarıldım kendime bugün.. sırf belki benim de aşmam gereken şeyler vardır diye dinlediğim telkinlerle buraya kadar geldim. oysa yoktu hiç bir sorunum.. ve gerçekten de yokmuş. sadece zamanında kızdığım insanlara ses çıkarmayıp içime attığım şeyler çıktı yüzeye.. doğruyu görüp de susmak yakmıştı canımı hep.. doğruyu bilip de yanlış yapan insanları gördükçe kızmıştım onlara ama sesimi çıkaramamıştım. şimdi o söyleyemediğim ve biriktirdiğim öfkemle başa çıkmaya çalışıyorum..
utangaç değilimdir, çok da güzel konuşurum üstelik denk gelen olmuştur burada görüştüklerimden.. istediğim insanı istediğim yönde etkilemeyi başarırım.. asosyal-antisosyal falan da değilim.. tam tersi herkesi severim ve iletişim kurarım.. yalnızca insanları seçer ve sevdiklerimle daha çok iletişim kurarım.. aslında gayet de mutlu bir insanım... yani bu siteye sorunlarım olduğu için falan gelmedim. çok güzel dostluklar edindim ve aslında bu dostlukları edinmek için geldiğimi anladım..
her daim her şerde hayırlar görmeyi seçtim. bedbinliğe yenik düştüğüm zamanlar annem kızardı ne oldu sana sen hayır arar ve bulurdun derdi. sonra toparlanırdım hemen..
onun bunun sözüne takılmadım hiç. kim ne der yaptıklarıma diye düşünmedim.. ''kim ne der''le yaşayan insanlara hep kendi yaşamlarını yaşamaları gerektiğini ve aslolanın kendimiz olduğunu göstermeye çalıştım.. sahi aslolan 'biz'dik değil mi...
iyiyim bugün.. yalnızca düşünceliyim.. aslında böyle olmayabilirdi.. sevdiceğimi üzmeyebilirdim.. onu bu kadar sevmeme ve sıkmama lüzum yoktu.. özür diledim bugün ondan.. numaramı değiştirecektim aslında bugün... çok basit bir işlem internetten 1 dakıkada yapılan bir şey.. ve vermeyecektim numaramı kimseyede.. her 20 günde ya da ayda bir numaramı değiştiren ben foruma geldiğimden beri (2 aydır) değiştirmedim.. ve bu benim için çok güzel bir gelişme. bu defa kaçmayacağım.. her şeyi bırakıp gitmeyeceğim. istediklerim olmuyor diye haklı mıyım yani.. belki istemeyi bilmedim kaçmam mı gerekir.. iki ay önce kaçmamış mıydım zaten..
iki ay önce o kartallar gibi şampiyon olmaya karar vermemiş miydim.. hani yenecektim duygularımı.. hani sahiplenmeyecektim sevdiklerimi.. özgür bırakacaktım hani.. ne yani şimdi yapamadım diye pes mi etmeliyim.. her yenilgi ardından yeni kararlar getirmez mi iyi ya da kötü..
o kararların sorgulamasını yapıyorum işte ben..
Buraya yazmadığım o kadar çok şey var ki.. algıladığım ama ismini koyamadığım ve yaşadığım tuhaf(!) şeyler.. ünlem koyuyorum çünkü herkesin yaşamadığı şeyler.. o yüzden de benim anlam veremediğim şeylerle kendim uğraşmayı seçiyorum..
ve bugünlük son sözlerim......
bir aynam olduğu için çok mutlu olmuştum aslında. ama o ayna benim değil başkasının aynasıymışş... bana acı veren de bu oldu..
olsun.. eğer o ayna zaten benimse ya da kırıklarımda gizlenen bir yansıması olursa o ayna yine benim aynam demektir...