Bugün artık herkesi,her şeyi affetmeye karar verdim.
Kendimi affediyorum,şimdiye kadar kendime değer vermediğim için.
Ailemi affediyorum,bana hiç bir zaman kendine güvenen bi insan olmayı öğretmedikleri için..
Tek çocuk olduğum için bu yaşıma kadar yalnızlıktan çektiğim acıları anlayıp,bana yardım etmeyen herkesi affediyorum.Daha güçlü olmamı sağladıklarına inanıyorum.
Babamı affediyorum,anneme ve bana attığı dayaklar için..Kendi sorunlarından kaynaklandığını biliyorum,o da istemezdi böyle olmayı.
Bana hep insanları yargılamayı,eleştirmeyi öğrettiği için affediyorum.
Beni ve annemi sokak ortalarında dövdüğü, hep aşağılayıcı laflar ettiği,her şeyime karıştığı için affediyorum.Bana bazen gözü dönmüş gibi nefretle baktığı için affediyorum.
Benim bu yaşıma kadar kendine güvensiz bi insan olmama neden olduğu için onu bağışlıyorum.
Beni çok sevdiğini biliyorum. Başka bir yol olduğunu bilseydi,eminim ki öle davranırdı.
Annemi ve babamı kendine güvensiz ,kendine değer vermeyen insanlar olarak yetiştiren büyükanne ve büyükdedelerimi affediyorum.
Annemin ilk evlendiği yıllarda ona çok acı çektiren,lüpus hastası olmasına neden olan,2.çocuğu hasta olmadan doğurmasını engelleyip,benim tek büyümeme neden olan baba tarafından ailemi affediyorum. Şu an parkinson hastası olan babaannemi annem adına affediyorum. Anneme tokat atan dedemi affediyorum.
Demek ki yaşanması gerekiyormuş.
Babamı beni çok ama çok ezdiği,çok baskı uyguladığı,tüm okul hayatımda ya kötü not alırsam babam döver diye karnıma ağrılar girdiğii gecelerden dolayı affediyorum.Şu an onun sayesinde başarılıyım belki de.
İlkokul hayatım boyunca,şaşırtıcı bi şekilde bazı arkadaşlarıma karşı şımarık davrandığım için kendimi affediyorum. Bende onları ezerek egomu tatmin etmeye çalışırdım,bunun için kendimi affediyorum.
Babamdan gördüğüm şiddeti,beni kızdırdığında kolunu cimcikleyerek anneme gösterdiğim için kendimi affediyorum.
Kardeşi olan kuzenlerimi,arkadaşlarımı kıskanıp gecelerce ağladığım için kendimi affediyorum.
İlkokulda kendine özgüvenli özgür bi kız olduğu için hep kıskandığım,sınıfta bazen beni ezip dalga geçtiği için sinir olduğum,o özgürleştikçe benim ne kadar baskı altında olduğumu bana farkettrip acı çektiren,bu yaşıma kadar takıntı halime getirdiğim kızı affediyorum.Onu kıskanarak geçirdiğim tüm saniyeler için kendimi affediyorum.Çocukmuşum gibi kafama vurup duvar kenarında ben oturcam dediği için onu affediyorum.
Bir gün yolda yürürken başka bi arkadaşımla beraber bana sen sadece dersten anlarsın başka bi bok bilmezsin diyerek beni aptal gibi hissettirdikleri için onları affediyorum.
O ne kadar güzel,ben çirkinim diye düşündüğüm için kendimden defalarca özür diliyorum...
Onun adına sahte hesaplar açıp milletle konuştuğum için,onun da yarasını değiştiğim için kendimi affediyorum.
Onu ne kadar takıntı haline getirdiğimi bu kadar geç farkettiğim kendimi affediyorum. Bana öğrettikleri için teşekkür ediyorum,onla aramdaki tüm bağı koparıyorum.Onla ilgili bütün düşüncelerimi serbest bırakıyorum...
İlkokulda kendisine aşık olduğumu zannedip,ta o yaşta kendi kendime aşk acısı çektirdiğim için,odamdan sürekli ışığı yanıyomu odasında napıyo acaba diye merak ettiğim için, o küçük çocuğu Y'yi ve kendimi affediyorum.İyi ki varmış:)
İlkokulda sınıfa gelen jimnastik hocası beni seçtiği halde,beni spor kursuna göndermeyen ve buna kalça çıkığı var o gitmesin diyerek neden olan doktoru ve ailemi affediyorum.Yıllarca jimnastiğe gidiyo diye arkadaşlarımı kıskandığım için kendimi affediyorum
Kendimi hep aşağıda gördüğüm için özür diliyorum.
Bir gün sınıfta bana sen niye böle ezik duruyosun diyen spor hocamı affediyorum.
Hayatta ilk defa kendimi değerli görmemi sağlayan 7yıllık sevgilime teşekkür ediyorum.Onu tüm hataları için affediyorum. İyi ki hayatımda var. Olgunluğun ne demek olduğunu ondan öğrendim.
Bazen beni çok çok üzdü.Beni üzdüğünü bilse öle yapmak istemezdi,onunda hayatta yaşadığı şeyler var,bunlar nedeniyle oluşturduğu önyargıları var,bu yüzden ona kızamıyorum,affediyorum.Beni sevdiğini derinden hissetmesem,aynı şeyi ona karşı bende hissetmesem onu hayatımdan uzaklaştırırdım.
Ama sevgimiz o kadar güçlü ki.. Hayattan keyif almayı ilk o öğretti bana. Onunla insanları yargılamamayı öğrendim. Hatalarımı bana o gösterdi.
Bazen beni çok kıskandı,kısıtladı,çok ağladım onun yüzünden.Bazı arkadaşlarımla çok sık görüşmemi istemedi,bazı yerlere gitmemi istemedi. Ama eminim ki kendince nedenleri vardı.O da pek iyi bi çocukluk geçirmemişti.Korkuları vardı. Benim çok saf olduğumu düşünüp korumaya çalışıyordu kendince.
Bu yüzden onu affediyorum.
İlk defa onunla 'BİZ' olmayı öğrendim ben.
Bu dünyanın en harika şeyi biliyo musunuz ?
Onun yanında istediğin gibi olabilmek dünyanın en tatlı duygusu.
İlk defa birinin bana değer verdiğini,beni küçük görmediğini,tam tersine saflığımı görüp bana bi çocuk gibi sarıldığı için ona teşekkür ediyorum. Bna tüm hayatını anlattığı fikirlerimi aldığı için teşekkür ediyorum.
Belki çocukluğumda kötü şeyler yaşayıp bu kadar saf olmasam, o bendeki bu yanı görüp yanımda olmayacaktı. Sonra beni sevmeye başlamayacaktı. Sonra bana aşık olamayacaktı. Bu yüzden geçmişteki tüm acı deneyimlerime teşekkür ediyorum.Beni Onunla karşılaştırdıkları için.
Ama geçen sene kendine güvensizliğim nedeniyle,ona her daim yapışık durmak isteyip,onu bunalttığım,kendimden uzaklaştırdığım için kendimi affediyorum.Daha sonra bana geri döndüğü için şükürler olsun. Ona bağımlı değilim artık,sadece aşkla bağlıyım..Aşkın bağımlılık olmak demediğini bana öğrettiği için ona teşekkür ediyorum.
Bana kendime değer vermeyi öğrettiği için,bana her zaman destek olduğu için,sadece sevgilim değil dostum olduğu için,bana zarar vermeye çalışanları benden uzaklaştırdığı için ,beni 'dünyadaki en güzel en değerli en iyi ' insan olarak hissettirdiği için teşekkür ediyorum ona!
Yalnız hissettiğim her an yanımdaydı.
Tabi ki o da mükemmel değil. Şimdi yazacaklarımda,bir şikayet değil.Tespitlerim ve çözüm arayışlarım.Fikirlerinizi alabilirim.
Koç burcu o,bazen bencillik yapıyor. Bazen beni kıskanıyor,bazı yapmak istediğim şeylerden o üzülür kavga ederiz diye vazgeçiyorum.Çok sık değil ama nadir oluyor bunlar.Çünkü ben ona çok yalan söyledim,hepsi de ortaya çıkınca,güvenini sarstım biraz. Güveniyor bana ama bazen gene hata yapmamdan korkuyor,bazen bana eski olayları hatırlatıyor,ders almam için.
Nedenini çözmeye çalışıyorum,bazen çok dediğim dedik oluyor. İlle benim dediğim olsun diyebiliyor.Hatta bi keresinde ya benim dediğim olur yada kendi yoluna gidersin demişti. Böyle demek istememişti ,özür dilemişti,gitmemi istemiyordu,ama demişti. O zaman anladım onun da sorunları olduğunu.O benimkileri çözdü ama ben onunkileri çözemedim
Ama bir şeyi biliyorum,ilk ilişkisinden çok acı çekmiş,çok kandırılmış,aldatılmış,baya yıpranmış.İlk ilişkisi de ilkokulda benim takıntı haline getirdiğim S ile :)) çok yalan sölemiş sevgilime vs, Hala onun korkuları var sanırım onda da,kendine hata yapılmasını hazmedemiyor,kendine laf söylenmesini hele hiç hazzedemiyor:)Bi de erkeklik gururu çok fazla var sevgilimde
Bana özgüvenli olmayı o öğretti ama,onun da korkuları olduğunu sezebiliyorum ben,farketmediğimi sansa da.
Aynı onun gibi olan 2 abisi var,abilerinden öyle öğrenmiş,erkek adam sert olur gibisinden şeyleri. Halbuki ben onun kedi gibi yüreğini biliyorum
Bazı konularda aniden aşırı tepki gösteriyor,sinirleniyor,karşısındaki annesi bile olsa kırıyor bazen.İstesem canını verir,ama onunda huyu böle, o hayır dedim mi bitmiştir:D Her zaman olsa katlanamazdım,ama nadir oluyor böle sinirli anları.Hele istediği olmayınca kaçıveriyorum yanından hehe :D
7 yıldır hala aşığım biliyomusunuz :) Elimi tutunca hala içim bi hoş oluyor. Darısı herkesin başına
Şimdilerde onun bu sorunlu yanlarını düzeltmek istiyorum,ama önce ben kendimi sevmeliyim,kendimi değiştirmeliyim.
Onu affediyorum,olduğu gibi kabul ediyorum,ve hayatımda olduğu için Allah'a şükrediyorum. Sorunlarımı o farkettirdi bana,o olmasa ben çok daha geç farkederdim her şeyi.En önemlisi de ikimizde birbirimizin asla kötü niyetli olmadığının,iyi niyetli olduğumuzun farkındayız.:)
Her neyse,affetmeye devam edelim :)
7 sene önce,sevgilimle 2 hafta çıkıp ayrılmıştık.Daha pek ciddi değildik o sıralar,çok küçüktük. O farklı liseye gitmişti,ben anadolu lisesini kazanmıştım.1 sene ayrı kaldık. Lise 1 de o başka bi kızla 1 hafta çıkıp ayrılmış. Bunu öğrendikten sonra o kızı ,G diyelim ona da, en az 4 yıl boyunca güzelliği dolayısıyla takıntı haline getirip( bahsettiğim çılgın ilkokul arkadaşıma benziyordu S'ye :),sürekli internetten onu takip edip,çok zamanımı boşa harcadığım için kendimi affediyorum.Onun hakkında herşeyi öğrenmek istedim,sevgilim neden ondan hoşlanmış merak ettim,daha 15 yaşındaydım,kendime güvenm yoktu ve en az 19 yaşıma kadar onu takip edip durdum,hayatını merak ettim, S gibi o da takıntı oldu bende.
Onun resimlerine bakıp bakıp ağladığım uyumadığım sabahladığım geceler için kendimi affediyorum..Ona benzemeye çalışıp kendi değerimi sıfıra indirdiğim için kendimi affediyorum.Hayatımda olmasının elbet bi nedeni vardı,görevini tamamladı ve gitti. Teşekkür ediyorum ona ve ona karşı tüm duygularımı nötrlüyorum.
Lise 2'de farklı bi ortama girince çok bocaladığım,hata üstüne hata yaptığım,o dönem sigaraya başladığım için kendimi affediyorum. Sigara içmiyorum diyerek ailemi ve sevgilimi kandırdığım için kendimi affediyorum.En yakın arkadaşıma ikiyüzlü o diyip,kıskançlıktan iftira atıp bana küsmesini sağladığım için kendimi affediyorum. Beni hiç affetmedi ve lise hayatım onun yüzünden yalnız geçti.Beni affetmediği için ondan nefret etmiştim ama lise 3de ona mektup yazdım,özür diledim. Tek çocuk olduğum için onu kimseyle paylaşmak istememiştim,kıskanmıştım ve bi arkadaşı ben oluyum diye diğer insanları ondan soğutmaya çalışmıştım ikiyüzlü o diye. Yazdığım mektuba rağmen,bi ara konuşmaya başladık ama asla eskisi gibi olmadık. Ve ben onun sayesinde lise arkadaşlığı nedir öğrenemedim.Ama affediyorum onu da. Lisede beni yalnız bırakan herkesi affediyorum. Okulun arka bahçesinde sigara içen grupla takılmaya başlayınca,bana iğreniyomuş gibi bakmaya başlayan herkesi affediyorum.Dha güçlü bi insan olmamı sağladılar.
Hata üstüne hata yapıp kendi kendimi yalnızlaştırdığım için kendimi affediyorum.
Geçen sene bu duygularım tavan yaptı.Sevgilimin yanında sürekli ağlayıp duruodum,her şeyden şikayet ediyodum,hiçbişeyden memnun olmuyodum.Sürekli benle olsun sadece benle olsun istiyodum,onu çok kıskanıyodum.En sonunda bunaldığını söleyip,seni hala seviyorum ama bu böyle olmaz ,sen beni sevmiyosunki bana sadece bağımlısın sen yalnız olmasan beni sevmezsin diyerek ayrılmak istediğini söyledi.5 yıldır ben senleyim ama bana güvenmiyosun sen dedi,çok gücüne gitmiş. Uzun bi ayrılığımız oldu 5-6 ay kadar. O dönemdede beni çok üzecek bişey yaptı,başka bi kızla(daha önceden kıskandığım bi kızla) takılmaya başladı. Çok kısa bi süreliğine de olsa bu takılma durumu,en çok acıyı o zaman çektim. Ama şuan anlatırken acı çekmediğime göre affedebilmişim demek ki:)
Hiç affedemem sanıyodum ama insan kendi hatalarını da anlayınca affedebiliyo. Sürekli sen beni aldatıyosun kesin aldatıyosunsur ,beni nası sevebilirsinki,ben güzel değilim ki diye diye kendimden uzaklaştırdım,ve resmen çekim yasasıyla kıskandığım o kıza doğru ittim sevgilimi
2 hafta cehennem yaşadım.Sabah akşam ağladım.Ömrümden 2 hafta gitti,onun o kızla beraber olduğunu düşündükçe. İlk kez o öğrendiğim gece ölmek istedim.
Allahım nolur sabaha uyanmıyım,uyurken ölüyüm die dua ettiğimi hatırlıyorum..O gece için,kendime zarar verdiğim için kendimi affediyorum,özür diliyorum kendimden.O kız yani D, çok güzeldi,ben aşık olcaktım kıza o derece
Tam olmak istediğim gibi,umursamaz,kendini beğenmiş,kendine güveni aşmış bi kızdı. Çok kıskandım onu,gecelerce ağladım. Kendimi onla kıyaslayarak hayatımdaki en büyük zararı verdim kendime..Bu yüzden onu ve kendimi affediyorum.Evet affediyorum,hatırlayınca gülüyorum canım acımıyo artık.
Daha sonra barıştık,düzeldik sevgilimle. Ama ben uzun süre atlatamadım o olayı. Aylarca aklımdan çıkmadı,2010 ağustosundan beri.Her gece her sabah ağladım,kendimi onla kıyaslayıp..Mahvettim kendimi de,sevgilimi de.
Daha 2 gün önce burdaki arkadaşların yardımıyla atlattım durumu. D'yi affediyorum,ona karşı duygularımı nötrlüyorum.Onla aramdaki tüm bağı koparıyorum.Kendimi onla kıyaslayıp kendime acı çektirdiğim için özür diliyorum ve affediyorum.Sweet de çok yardımcı oldu,burdan kendisine teşekkürü borç bilirim
Elim yoruldu :D Bu zaman kadar affedemediğim tüm olayları,babamı,Syi,Gyi ve Dyi,sevgilimi,en çokta kendimi affediyorum. Huzur doluyorum.Yarın çok mutlu bir güne uyanıcam.Artık kendime değer veriyorum.Ben tekim ve özelim,çok da seviliyorum.Kendimi çok seviyorum. Artık günlerim daha keyifli olucak,bunu biliyorum ve tüm kalbimle inanıyorum.Uyumadığım gecelerce ağladığım günler geride kaldı,takıntılarımdan ve karman çorman düşüncelerimden kendimi azad ediyorum.
Okuduğunuz için teşekkürler,herkese güzel geceler