[RimA Vita Perfetto]

Meditasyon yapmayı çok seviyorum. ve 20 ye yakın sesli meditasyonum var listemde..
geçenlerde içindeki çocuğu anlama meditasyonunu yaptım..
oradaki çocuğu kucağınıza alın sevin onu diyor ya hani, alamadım..çocuklardan nefret ederim bu yüzden mi oldu bilemiyorum.. dokunamadım yawrucağa. sonra odadan çıkma vakti geldi. orada öyle boynu bükük kaldı..
ikinciyi yapacağım ama korkuyorum. korkma sebebim yine sarılamazsam ona..!!
yine sevemezsem onu..
çocukluğumda oyuncaklarım oldu ama hiç biriyle oynamadım ben. bir tane farem vardı.. 6 yaşındayken onunla oynardım hep. o yaşımdan sonra oyuncağım olsa da oynamadım. (fareleri çok severim. odama girip kitaplarımı kırtlarlar..sanırım çocukluktan kalma bi şey.. hala onları misafir etmeyi seviyorum ve onlarla konuşuyorum.))
Arkadaşlarım ip atlardı ben saçma bulurdum. onlar saklambaç oynardı çocuk bunlar deyip geçerdim. aradığım hep farklı şeylerdi benim .. ve sonra kendimi kitap okumaya verdim. yani çocuk gibi çocuk olamadım..
acaba bundan mı kaynaklanıyor bu.??
hem ben o çocuğun öyle hüzünlü olabileceğini bilmiyordum. ama yawrum benim öksüz gibi bıraktım çıktım odadan çocukcağızı..
o mediyi tekrar yapıp o çocuğun gözyaşlarını silmeliyim..