Hepinize merhabalar iyi akşamlar :)
Daha önceden bu da benim başarı hikayem diye başlık açmıştım.Sonuna eklediğim 2-3 olumsuz cümleden dolayı herkes benim babamı affetmemı ve sevmemı soyluyor zaten telkinlerin etkisi büyük eskisinden daha çok seviyorum az da olsa bi nefret var ama içimde o da zamanla geçer.
Neyse kendim ile ilgili değişimleri yazmak için sabırsızlanıyorum
Artık daha çok rahatım insanların çoğu söylediği olumsuz kelimeleri aldırmıyorum bile telkinlerin yan etkilerini yaşıyorum(dalgalanma açlık mutluluk tedirginlik vb.)ama çok iyiyim eskiye göre neredeyse çok az utanıyorum.Toplum karşısında rahatlıkla sunum yapabiliyorum göz temasım sunum yaparken ve konuşurken çok iyidir.Eski Atakan yok artık gayet güzel konuşuyorum sessiz kalmaktan nefret edıyorum hiç değilse abuk subuk konular açma isteği duyuyorum.Gerekli gereksiz tartışmalara çekinmeden girebiliyorum eskisi gibi şunu yapamam edemem korkusu yok
Tamamen dik yürüyorum ama şu an az da olsa diksiyon çalışmam lazım çünkü sunum yaparken ister istemez ee falan tonlamayı yapamıyorum nerede nefes alıcagımı unutuyorum bazı kelımelerı yutuyorum falan.Bilirsiniz utangaç erkekler rahat kızlarla konuşurken utanır konuşamaz falan ilk başlarda öyle bi problemım vardı kızlardan az da olsa çekinirdim 2-3 ayda o korkum tamamen yok oldu isterse 50 kız olsun eskiye göre çook çook rahat konuşuyorum( az da olsa çekiniyorum tabi ) Başka ne yazsam bilemedım
Aklıma geldikçe yazarım biraz dağınık bir yazı oldu ama umarım anlarsınız
Şunları da ekleyim eskisi gibi asosyal bir kişilik değilim sıkça dışarı çıkarım kendime bakarım şu aralar kendimle barışmayı deniyorum o yüzden kızlar çok yakışıklı olduğumu söylüyorlar yani 4-5 kız değil baya baya her kızdan bu cümleleri duyuyorum o konuda kendimi toplamaya çalışıyorum Her erkek çaplınlık yapar yani