[RimA Vita Perfetto]

yoruldum galiba.. ağlayıp duruyorum bu ara. keşke daha çok ağlayabilsem. ağır geldi bana her şey. beklentiler ve beklediklerinin gelmemesi... yoruldum..
hiç bi şey bekleme diyorum bazen. ama beklemeden de olmuyor. insanın sevgiye ihtiyacı var neticede.
aslında bu ara bocalıyorum.. çok şey istediğimi biliyorum. kaybolmak yitip gitmek istiyorum bu ara..
Hatta çoğu zaman ölmek bile istiyorum..
demesin kimse bana ne oldu sana diye.. sadece yoruldum..
bir şeyleri öğrendikçe yaşama isteği uzaklaştı benden.
çok daha güzel bir dünya var ve ben orda değilim. elbette ki bu dünya bu hayat bir köprü.. bu hayat demek istemiyorum aslında. çünkü bu hayat dediğimiz şey aslında çok farklı bir şeyy.
almam gereken bir yığın karar var. o kararlar kurcalıyor beynimi.. üstüste yığıldılar... ve ben sadece tilkilerin kuyrukları birbirine değer mi diye bekliyorum..
duygularım,düşüncelerim karman çorman..
telkinlerden oluyor dicem ama 3 aydır telkinlerden mi böyleyim ben..!!
durulamıyorum.. artıyor düşüncelerim.. karmaşık bir hal alıyor. artık yepyeni kararlar alıp UYGULAMALIYIM.
yapılacaklar listem de hazır aslında. neyi beklediğimi bile bilmiyorum..antisosyalleştim.
ilişkimde çok mutsuzum ayrıca. belki de istediğim ilgiyi ve sevgiyi alamayınca bu hale geldim..
tavus kuşlarına özeniyorum hep.. onlar gibi kafamı toprağa sokmak ve saklandığımı sanmak istiyorum..