[Işıldayan Safir]

Kişinin değer yargılarıyla alakalı bir durum bu. Benim açımdan böyle bir durum söz konusu açıkçası. Sözlerimi örneklendirmek isterim ki altı boş kalmasın.

1- Yere tüküren erkeklerden acayip iğreniyorum. Bir de tuhaf bir ses çıkararak yapanlar var. Zaten hassasımdır seslere karşı. Tabii ben bunu sadece erkekler yapıyor sanıyordum. Ama kadınlarda da yapan yok değil. Bir kere yolda yürüyordum. Çok güzel bir kadın geliyor karşıdan. Boy, fizik maşallah yani her şey yerli yerinde. Bir de kalabalık, iş çıkışı saati... Kadın yere tükürmez mi o kalabalığın içinde. Şoka girmiştim yani. Bir kadın nasıl yere tükürür diye. İlk defa yere tüküren kadın görmüştüm. Zaten başka da görmedim. O kadar zor durumdaysan bir selpak filan al eline ne biliyim. Çok çirkin bir görüntü...

2- Bir de çok afedersiniz ama yolda yürürken orasını burasını karıştıran tipler acayip tiksindiriyor beni.

3- Sonra laf atanlar var. Herhalde her kadının ortak derdidir. Çok yakışıksız, seviyesiz ve çirkin bir davranış. Bunu yapan istinai olsa da kadınlarda da erkeklere laf atan yok değil. Ayıp yani... Ne diyim...

4- Bazen gözlemliyorum sevgilisiyle lanlı lunlu konuşanlar, "Yaa kızım!" filan diyerek bir şeyler anlatanlar, hatta milletin içinde el kaldıranlar var. "Onlar halinden memnundur, sanane" de diyebilirsiniz, ancak bir erkek bana o şekilde yaklaşamaz. Bu kız bu hödüğün yanında nasıl duruyor diye düşünmeden edemem.

5- Tekrar özür diliyorum, geyiren erkeklerden nefret ederim. Hatta o kelimeden bile nefret ediyorum. O derece midemi bulandırıyor. Kaldı ki bu davranışın bir zorunluluk, insana özgü bir gereksinim olduğuna inanmıyorum. Çünkü ben bu iğrenç şeyin nasıl yapıldığını bile bilmiyorum. Demek ki herkese özgü değil. Kişinin rahatsızlığı vardır o ayrı bir şey. Ona saygı duymak lazım. Tabii ilkokulda, ortaokulda oğlanlar birbirleriyle yarıştıkları için bu tiksindirici konular alışkanlık oluyor sonradan heralde.

6- Kaba konuşan erkeklerden ciddi ciddi hoşlanmıyorum.

Bu örnekleri çoğaltmam mümkün, ancak şimdilik bu kadar yeterli olur. Zaten en iğrençlerini saydım. Bu tür erkekler dünya yakışıklısı olsun dönüp yüzüne bakmam. Baktıkça kusmam gelen erkeği napıyım. İğrenç, hele bir de benimle yolda yürürken yere tükürdüğünü ya da orasını burasını karıştırdığını düşünemiyorum. Ya da düşünsene bir yerde romantik bir yemek yiyorsunuz adam o iğrenç şeyi yapıyor. Biter direk... Adamın saçını başını yolup, oradan uzaklaşarak verilebilecek en reaktif tepkiyi veririm diye düşünüyorum.

Soruna gelince daha net olması açısından böyle bir şey gördüysem direk uzaklaşmışımdır. Başıma bir kere şöyle bir şey geldi. Birine aşıktım, konuşmasını duyunca direk uzaklaştım oradan. Konuşmadan kastım kesinlikle diksiyon değil. Nezaket... Aşk kimyasal bir şey sonuçta. Resmen tepkimeye giriyor bende bu tür durumlarda. Kimyasal bozulma sonucu yeni ufuklara yelken açıyorum.

Yalnız şu konuda farklı düşünüyorum. Yani karaktere bu yukarıda saydıklarımı dahil etmeyeyim. Genellikle kendimiz için mükemmeli arıyoruz. Bu kadın için de erkek için de böyle. Ben her şeyiyle bana uyan biriyle karşılaştım ve sonra bu ilişki benim tarafımdan bitti. Nedeni her şeyin çok iyi olması, tüm isteklerimin olması, hiçbir tartışma olmaması gibi sebeplerdi. Bu bana iyi gelmedi. İnsanlar tartışmalılar da... Her konuda karakterleri uymamalı bence. Ya da her zaman her istediğimiz olmamalı diye düşünüyorum. Sonuçta hayatın içinde nasıl iyi kötü anlar varsa ilişkilerde de bir takım sorunlar olmalı ve bunları birlikte ortak yollar bularak aşabilmek önemli. Her dediğime evet, tamam, sen bilirsin, nasıl istersen denmesi beni mutsuz eden bir şey... O nedenle ben tam anlamıyla her konuda anlaşabileceğim bir insanla birlikte olmayı kesinlikle istemem. Sadece birkaç konuda kesin ve netimdir. Şu özellikte bir erkekle olmam derim. Onları da burada yazmıyım. Yeter ayol, çok konuştum.

Biz kadınlar da az değiliz. Bunu hep söylerim. Adamlar istediğimizi yapsa dert, istemediğimizi yapsa dert.

Sevgilerimle.