[Işıldayan Safir]

BİR ARMAĞANI ARMAĞAN YAPAN NEDİR?

Armağanlar sevginin gözle görünür ve gerçek kanıtlarıdır. Bir armağanın gerçek niteliğini anlamak çok önemlidir. İngilizcedeki "hediye" (gift) kelimesi Yunancadaki lütuf ya da hak edilmemiş hediye manasına gelen "Charis" kelimesinden gelmiştir. Bir hediye içerdiği anlam itibariyle bir ergene hak ettiği için verilen bir şey değildir. Ebeveyni koşulsuz sevgisini göstermek için ergene hediye verir. Bazı ana-babalar bunu fark edemezler ve çocuklarına hediye vermeyi onlardan aldıkları bir hizmetin karşılığı olarak düşünürler. Bu tarz bir düşünceye sahip ebeveynler armağan verme olarak adlandırdığım sevgi dilini konuşmayı bilmemektedir.

Örnek vermek gerekirse, Beverly 15 yaşındaki kızı Amanda'ya "Akşam yemeği biter bitmez gidip odanı temizlersen hemen alışveriş merkezine gider beğendiğin elbiseyi alırız." dedi. Beverly burada ya Amanda'yı kendi istediği bir şeyi yapması için manipüle etmeye çalışıyordu ya da kızı ile bir anlaşma yapmak istiyordu: "Eğer... yaparsan, sana o elbiseyi alırım." Belki de Amanda'nin o elbise için tutturmasından usanmış ve kızının isteğini yerine getirmek için onun da biraz çaba sarf etmesini sağlamaya çalışarak böyle bir yola başvurmuştu. Hangi koşulda olursa olsun bu elbise Amanda için bir hediye olamaz. Odasını temizlemesinin bir karşılığı olacaktır ve bu da Beverly tarafından düzenlenmiş bir durumdur. Beverly bu elbiseyi alarak kızına olan sevgisini gösterdiğini düşünebilir ama Amanda giysiyi armağan olarak değil, çalışarak hak ettiği bir şey olarak kabul edecektir.

Birçok ana babanın "armağan" olarak nitelendirdikleri hemen her şey aslında onların ergen çocuklarını manipüle etmeye çalışma, çocuklarının yapmasını istediği bir şey için onlarla anlaşma yapma ya da çocuğun herhangi bir hizmetinin karşılığını ödeme çabalarıdır. Bazı ergenlerin gerçek hediyeler aldığı yegâne zamanlar yılbaşları ya da doğum günleridir. Bu özel günlerin dışında ebeveynlerin çocuklarına verdikleri hediyeler hiçbir şekilde gerçek armağan sınıfına girmiyor. Beni yanlış anlamayın, ebeveynler çocuklarının hizmetlerinin karşılığını asla ödemesinler demiyorum. Sadece bu ödemelerin hediye olarak görülmesinin yanlış olduğunu söylemeye çalışıyorum. Ergen çocuğunuz benzer bir anlaşmayı mahallenizde yaşayan herhangi başka bir yetişkinle de yapabilir. Ebeveyn çocuğuna o yetişkinden daha kârlı bir anlaşma sunsa bile bir hediye değil, anlaşma olacaktır.

Kendinize "Çocuğuma en son gerçek bir hediye olarak ne verdim?" diye sormanızda yarar var. Vermek istediğiniz hediyeyi kafanızda tasarladığınızda kendinize, "Armağan vermeden önce ondan bir şey istedim mi?" diye sorun ve eğer istemişseniz o hediyeyi hemen aklınızdan çıkarın, çünkü bu gerçek bir hediye olmayacaktır. Tekrar düşünmeye başlayın ve çocuğunuza en son verdiğiniz hediyenin ne olduğunu bulmaya çalışın. Bazı ebeveynler ona en son yılbaşında yada doğumgününde armağan aldıklarını fark edeceklerdir.

Ergenler ana-babalarıyla anlaşma yapma fikrine karşı değillerdir. Aslında çoğu anlaşma yapmayı sever. Bu gitgide onların istedikleri bir şeyi almak için başvurmaya alıştıkları bir yöntem olmaya başlamıştır. Eğer ebeveynlerine istediklerini onları sözlü olarak sürekli rahatsız ederek aldıramıyorlarsa o zaman ebeveynle bir anlaşma ayarlayarak aldırmaya çalışırlar. Bu birçok evde görülen bir girişimdir ama hediye vermek ya da almakla hiçbir ilgisi yoktur.