[_roxie_]

Annem bugün uzun zaman sonra ilk defa bize yemek yapacak :) Çok çok düzeldi durumu, çok şükür Allahıma.

Ben çekirdek inanç bulma çalışmasına katılmaya karar verdim fakat o sanırım yaklaşık 1 ay çok depresif yapıyormuş insanı, korkuyorum şimdi öyle olursam annemin psikolojik durumunu olumsuz etkilerim diye. Hep birbirimizden etkileniyoruz, o benden mutluluk bekliyor, kendi mutluluğunu benimkinden alıyor, bendeki özgüvensizlik de ne bitmez tükenmezmiş, bir türlü tam olarak rayına oturamadı, ama bu sefer kararlıyım.

Çok okuyorum, her yerden alabileceğim bütün bilgileri alıyorum, ama sadece okumakla olmayacak bu iş uygulamak gerek. Aramıyo mu, ben de aramıyorum, çok yoğunum 1 hafta kadar bu böyle gidecek dedi, iyi dedim. 1 hafta sonra ararsa bakalım beni yerimde bulabilecek mi? Ben ulaşılmazım bundan sonra. Çünkü başka türlü bir davranışı hak etmiyor. Oturup da telefon başında beklemicem arasın diye, aradığında da hemen suya indirmicem yelkenleri.

Eski ben olsa böyle yapardı, tüm dünyasını onun bir telefonuna bağlardı. Aramadan duramazdı. Bazı davranışlar pratikle kazanılıyor. Aramayanı ben de aramıyorum. Elbette evren gönlüme göre olanı çıkaracak karşıma, ama önce ben kendimi, kendi yaptıklarımı içime sindirmeliyim, kimsenin duygularımı sömürmesine, sevgimi kullanmasına, beni parmağında oynatmasına izin vermemeliyim.