bol koşuşturmacalı yorucu bir nöbeti daha geride basarı ile bırakmanın haklı gururu ile evime geldim bu sabah 44 pc mi açıp ne var ne yok die bi bakınayım dedim.maillerimi okudum forumda bir kaç yere eklenen yazıları okudum.gözlerim iyice agırlaştı tamm son hallerimdeyip kalan enerjimle kendimi yataga atayım dedim pc yi kapattım.inzivaya cekilecektim.uydum mu uyku öncesi bir zamanmıydı anlayamadım.garip garip sesler duyuyordum şaşkın. ne ay bu diyip bir silkelendim baktım ki kulagımda telefon dusun ne zaman caldı ne zaman açtım kimle ne konusyorum inanın farkında deilim
sonra toparlandım.meger konustugum yatılı okuldan trabzonlu bir arkadasımmış. hüngür hüngür ağlıyor.son bir azimle toparlandım mevzuyu anlayabilmek için şaşkın arkadasımın bu akşam düğünü vardı.hafta içi oldugu için malesef ki ben gidemiyordum her seyi en ince ayrıntısına kadar düşünmüşlerdi eğlence ordu evinde olacaktı.ev,gelinlik,damatlık her sey büyük bir özenle hazırlanmıştı. veee bugün amcaoğlu sizlere ömür
ya otomatikman insan düşünüyor kendini o durum da.... yazık...
bu nasıl bir deneyimdir.
hayat ne kadar garip bir düzen içinde sasırmamak mümkün deil...