uzun zaman olmuş, epey bir zaman....
aslında bu siteden fazla ayrı kalmak; beni rahatsız, yalnız ve huzursuz hissettirse de bazen uğraşmam ve halletmem gereken işler bunun önüne geçiyor ve beni buradan ayrı kılıyor.
bu ayrılık zamanlarında da ben yine kendimle başbaşa oluyorum elbet.
kendimi yalnız bırakmıyorum, bir köşeye atmıyorum ve kendimle ilgili yeni şeyleri keşfetmeye çalışıyorum.
sizlerle çocukluğumla ilgili bir anımı paylaşmak istiyorum.
paylaşmak istememin sebebi bi şekilde o anda hissettiğim o duygularımın hayatımda tekrar etmesi.
kişiler farklı, mekan ve zamanlar farklı olsa da aynı sahnenin tekrarlanıp durması.
kısacası ben bu sahnenin artık hayatımdan çıkmasını istiyorum ve bunun için ne yapmam gerektiği konusunda desteklerinizi bekliyorum.
ilginiz için şimdiden teşekkürler...
çocukluğumla ilgili ilk hatırladığım anılardan biri olarak bir bayram günü hatırlıyorum.
ben belki dört belki beş yaşındayım, yaşımı tam olarak bilemiyorum, ama çocuğum. kız kardeşim de var. annem ve babamla birlikte aile büyüklerimizi ziyarete gidiyoruz. onlar kardeşimi kucaklayıp seviyorlar ve ona demir para veriyorlar. bana ise sen artık büyüdün, kocaman kız oldun, kucaklanmazsın diyorlar. para da vermiyorlar. ben kendimi dışlanmış hissediyorum ve değersiz. kötü hissediyorum ve anormal olduğumu düşünüyorum.
bu sahnenin hayatımda nasıl tekrar ettiğine gelince alanı ve yeri farketmez hep birileri mutlaka benim yerime tercih edilecek korkusunu yaşıyorum ve bu rekabet ortamlarını kendime çekiyorum.
aslında ne yapmam gerektiği belki çok açıktır. belki ben de bilmiyor değilim. ama yine de sizlerin bilgeliğinizle çözüme ulaşmak, tekrar edip duran bu sahnelere bir dur demek istiyorum.
Yapabilirsem eğer hayatım öyle bir değişecek ki sormayın......
Başka tekrar eden sahneler de var. onları da zamanla buradan sizlerle paylaşmak isterim elbet.
ama henüz temel sahnelere varamadığımdan onlardan şimdilik bahsetmeyeceğim.
Not: Hepinizi çok özlemişim. Buradaki sıcaklık hiçbir yerde yok.
