[bird of paradise]

Affetme sureci nasıl baslar? Nasıl affedebiliriz?


1. Önce acıyı travmayı kabul etmek ve yüzleşmeye kendimizi hazır hissetmek.

2. Kendimizi tanımak bu süreç icarsında bir yandan kendimizi affetmeye de başlamak.

3. Basamak: sınırlarımızı çizmek. Kendimize güvende hissettiğimiz bir alan yaratmak... Yani "Tamam. Bugüne kadar yaptığın yanlıştı. Kötüydü. Bana acı verdi. Ama artık dur. Bundan sonra buna izin vermiyorum." diyebilmek ve bu sınırı koymaya karar vermek.

4. Kendi duygusal tepkilerimizle yüzleşmek. Değişecek olan Diğer insan değil, biziz. Yanı beklenti ondan değil kendimizden.

5. Öfkemizi kullanacağız... Önce kendi öfke ve çaresizlik hislerimizi fark edeceğiz. Öfke enerjimizle sınırlarımızı yeniden belirleyeceğiz.

6. Affetmenin kısa yolu sınırlı tarifeleri yoktur. Bir süreçtir sabır gerekir. Herkes için farklı yaşanır.

7. Objektif olarak bize acı veren durumla yüzleştiğimiz zaman derin bir mutsuzluk ve yoğun bir öfke korku hislerinden sonra gerçek uyanış baslar ve yeniden sevme gücünü kazanma sansını elde ederiz.

8. Bütün bunları yapmadan affetmeye çalışmak sağlıklı ve yararlı olamaz. Eğer biz bir cesaret yüzleşmezsek travma kendini değişik kılıflarda obje değiştirerek yine karsımıza çıkarak tekrarlayacaktır. Bazen de " marazı ask" kılıfı altında çıkacaktır karsımıza. Marazı ask çocuklukta yarım kalmış öfke ve obsesyonun erişkinlikte yeniden yaratılmış halidir.

9. Duygularımız bilinçaltımızın tercümanıdır. Duygularımızı dinlemeyi anlamayı öğrenmeliyiz ve duygularımızın rehberliğini izin vermeliyiz. Acılarımızı dolu dolu yasamadan yapılan affedişler gerçek affediş değildir, affettiğimizi söyleriz ama acı bilinçaltına gömülür hiç olmadık yerde hiç olmadık şekillerde farklı objelere yansımalarla patlamalar yasarız. Bu da bize zarar verir.

10. Affettikçe bir zamanlar gözümüze canavar gibi görünen insanın gittikçe boyutu gözümüzde küçülür... Bizi bilinçli kırmaya çalışan ya da kotu niyetli davranan zarar veren kişi zaten kendi yarattığı cehennemi yasamaktadır. Zaten yaşamında mutlu olsa kendiyle barışık olsa hiç bunları yapar mı? Başkalarına zarar verme güçsüzlerin sevecenlik affedicilik güçlülerin işidir.

11. Çocukluk döneminin travmalarıyla yüzleşmek çok önemlidir Yoksa eşimizle olan yaşantımızda patronumuzla ilişkilerimizde hemen aynı sorunlar karsımıza çıkıverir. Örn: Çocuğunu sevgiyle boğan kontrolcü ebeveyn kendi doğrularını empoze etmeye çalışan mükemmeliyetçi ebeveyn babaların yönettiği yaşamlar sevgi nefret ilişkisi yaratabilir. Bunları bastırmaya çalışırsak ruhsal gelişimin yolunu tıkarız... Derken önce ruh hastalanır. Sonra beden.

12. Gerçek affediş zarar veren kişi için " Sen kendi öfkeni kusuyordun ama bu bana zarar veriyordu. Artık bana zarar veremezsin. İzin vermiyorum. Bitti. Artık benim üzerimde hiçbir gücün yok. Ben özgürüm." diyebilmek hissedebilmek ve karar vermektir.

13. Öfke enerjisinin görevi bize yeniden sınırlarımızı belirlemek gücünü vermektir. Onun için ikisi aynı süreç içerisinde yaşanır.

14. Acıyı ilaçlarla uyutmaya ve gömmeye çalışmak bir tedavi yolu değildir. Kendimize yönelik işlediğimiz bir suçtur. İlaç tedavi etmez sadece semptomları geçici olarak bastırır. Kökten iyileşme ancak farkındalıkla ve kendini derinden tanıma süreciyle olur. Bedensel hastalıklar da duyguların hastalığıdır. Tedavisi yine duyguların açığa cıkmış enerjisi ile sağlanır.


15. Duyguları ifade etmek bastırmaktan daha sağlıklıdır. Ama ideal yol duygularımızı rehber alarak onları kanalize edebilmektir. Duygularımızı bastırırsak kendimize zarar veririz. İfade edersek karsı taraf incinebilir. Ama kanalız eder yanı yüzleşerek sınırlarımızı net bir şekilde çizersek bu zarara izin vermemiş oluruz.


16. Affettiğimizi nerden anlarız? Artık o insandan korkmuyorsak özellikle de onun da iyileşmesi için duacı isek basına kotu bir şey gelsin ya da mutsuz olsun beklentisinde değilsek ve o kişiyi kendisiyle baş başa bırakabiliyorsak o kişinin adı geçtiğinde artık yüreğimizde acı hissetmiyorsak bilelim ki affetmişiz. Lütfen bunu fark ettiğimiz gün kendimizi kutlayalım. Ama unutmayalım ki bu bir süreçtir. Yas sürecidir. Zaman ve sabır gerekir. Zoru başarmaktır.


17. Affetmek kimseye yaptığımız bir iyilik ya da yücelik halı değildir. Sadece kendi ruhumuzu tedavi etme ve iyileştirme sürecidir