[toprakateshavasu]

2012 nisanını da yaşadık ve bitti. bir daha yaşama fırsatımıız olmayacak..
mayısın birine tatil ile başladık. tatillere bayılıyorum özgürüm diye. tabii güne yine kayınpederimin telefonu ile başladık. uyuyorduk, ne yaptınız diye aradı. neyse ki bu durum keyfimi kaçırmadı. alıştım. sonra kahvaltı ettik sonra eşim anne ve babasına gitti. 10 dakika sonra kayınpederim beni aradı, gelmiyor musun niye gelmedin diye? saat 11:35 suları idi. 12:35 te kayınvalidem arar ne yapıyorsun, gelmiyor mususn artık diye? telefon sesine bayılıyorum bunun için. annem ve babam hasretime dayanıyor kaimler dayanamıyor günlük? nasıl bir şey bu?
en son sana yazdığımda eşime kızgındım ya 3 gün surat yaptıktan ve 2 saat ağladıktan sonra akşam yemeğe çıkmamızı teklif etti. neden moralimin bozuk olduğunu söylemeyice anlamııyoormuşşşşş. başbaşa vakit geçirmek istediğimde bunu net olarak ifade etmem gerekiyormuşşş. cidden alnamııyr mu bu erkekler yoksa salağa mı yatıyorlar? ya ama ben söyleyince kıymeti mi kalır? hem bu erkekler başbaşa kalma ihtiyacı duymaz mı hiç?

neyse günlükçük, kişisel gelişim programıma uyuyorum. umarım bakış açım değişir de sık sık içimi kaplayan kara bulutlardan kurtulurum. dün ilk defa çakralarla ilgili birşeyler okudum. ve kök çakramın sıkıntılı olduğuna karar verdim. çılgınca kırmızı kazak almamı anlıyorum artık :) çakracığım için hematit taşı, yasemin yağı, karanfi tütsüsü ve kırmızı mum ve bolca olumlama gerekiyormuş. (büyülerdeki kurbağa bacağı gibi oldu) bir de "lam" diyecekmişim. şimdilik çakra çalışmasını çekirdek inanç çalışması sonrasına attım bu da yaklaşık dört ay sonrasına tekabül ediyor. ama şunu anladım her şeyin başı olumlama.

ben de moralim bozulduğunda "ben sevgiyim, ben ışığıım, ben yaşamım" falan diye geziyorum. derin bir sıkıntı basmadı henüz ama küçük sıkıntılarımda işe yaradı.

bakalım günler neler getirecek?