[cansuyu]

Günlerden bir gün kurbağa yarışı düzenlenmiş. Hedef yüksek bir kulenin tepesiymiş. Kalabalık onları görmek ve alkışlamak için toplanmış. Ve yarış başlamış. Aslında kimse onların tepeye varacağına inanmıyormuş. Ve şöyle konuşuyorlarmış aralarında "Boşuna!.. Nasıl olsa tepeye varamayacaklar!.."

Azimle tırmanan Kurbağalar yavaş yavaş cesaretlerini kaybetmeye başlamışlar. Yalnız bir tanesi bütün gücüyle tırmanmaya devam ediyormuş... Ve insanlar konuşmaya devam ediyorlarmış "Hakikaten yazık. Nasıl olsa tepeye varamayacaklar."

Ve kurbağalar yenilgiyi kabullenmek zorunda kalmışlar ama bir tanesi hariç. O, bütün zor koşullara rağmen devam ediyormuş çabalamaya. Sonuçta, o bir tanesi hariç, hepsi yarışı terk etmişler... O ise yarışı tamamlamış zor da olsa. Herkes şaşkınlık içinde bunu nasıl başardığını merak etmiş... İçlerinden bir tanesi ona yaklaşıp bu yarışı nasıl tamamladığını sormuş. Ve görmüş ki o kurbağa sağır bir kurbağa. Kulakları hiç mi hiç duymuyor.

Bu öykünün kıssadan hissesi belli zaten. Negatif duygular taşıma alışkanlığı olan insanları dinlemeyin. Çünkü onlar sizin yüreğinizde taşıdığınız en güzel umutları yok ederler.