[cansuyu]

..ve sanırım kendini hatırlamakla başlıyor tüm unutmalar.. çünkü kendini unutarak başlamıştı öncesi..

yaşamak zorundasın dibine dek... ve sonra çıkmak..




ıslandı ayaklarım.. ve savruldu..hep ben koktum .. senin korktuğun gibi.. her derede nilüferlerde kıvrılıp konakladım ancak el değmemişlik gibi...ama çıktım ben e.. yanıldım .. ama bende kaldım...ama kal-dım ve ben-de...ışığım yok çıkamam mağaramdan.. geceye boğamam günü.. sonra yine güneş zamanı.. eteklerimizin ıslandığı şarkılarda buluşma... sarhoşluk zamanı.. ama şimdi.. ilmek ilmek dokunanı ilmek ilmek sökme.. köklerinden parçalama... kök ler ki ben im sandım... kök tüm oysa kök ler e... geçecek .. ama fırtına değil ki bilmem nasıl dinecek... parçalanacak ve kanayacağım ki içimdeki vampir doysun.. doysun YÜCELER ADINA..

.
TÜM YAŞAMLARI ÇARMIHA ASTIM Bİ ŞÖLEN GİBİ KUTLAYARAK.... AMA ARKA SOKAKLARDAN BİRİNDE YAVAŞ YAVAŞ ÖLÜMÜ SEYRETMEKTE KATİLİN İNSAFINI BEKLEMEDE...
TAM ÇEKERKEN İPİ HEP.. KENDİ BOĞAZINA DOLAYIP İPİ .. ALKIŞA BIRAKARAK BENİ...

cansuyu