[cansuyu]

kırk katıra vurulup kırk parçamızı kırk ayrı tepede bırakmanın hemen öncesinde ya da sonrasında hemen kırk kapılı kale işçisi oluşumuz..
kırkıncı odaya doldururuz tüm kara kaplı ciltlerimizi.. her köşesine taştan paspaslar altına süpürürüz kendimize sakladıklarımızı.. bizde kalması gerekenleri..her gün bileriz kıyıda köşede kalmış silahlarımızı..
kırk kilit vururuz kırkıncı odaya.. ve en çok bu odanın anahtarını yitirmekten korkarız.. efsunludur oysa anahtarı..ancak yüreğimizdir noteri anahtar değişiminin ve bunun içindir işte bu denli korktuğumuz..


hemen eşikte durur zırhlarımız.. ve maskemizle tam da bir uyum içersindedir hani..

ah ne çok korkarız.. çırılçıplak kalmaktan.. maskesiz.. sır sız.. ah silahsız ve savunmasız... zırhsız...


cansuyu