[cansuyu]

sosyalleştim geldim bugün :))

kızım akşam soruyordu.. anne en son ne zaman dışarı çıktın.. kızım markete gittim ya.. anne iyice asosyal oldun sen..

yavrum.. sevmiyorum ben sıcağı.. kalabalığı...sana mutluluk veren şeylerle bana mutluluk veren şeyler aynı değil...
trink.. jeton düşme anı.. yine aynı şey işte.. neyi sevmem.. beni ne mutsuz eder.. cevap çok açık.. ya neyi sever isterim..beni ne mutlu eder?

bu sabah motor la karşıya geçmek istedim ruheşim geçerken...


ama dedim ya ruhemicim işte :)) habersiz bir gecikme.. sinir küpü oluş..gülleri değil dikenleri farkedecek bi ruh hali.. öfke nöbetleriyle geçen bi yolculuk..

sonra tenha motorda tek dönüş.. herşeyden uzak.. peşimizden koşan öfke dalgalarının ne yapsa yetişemediği.. elimi uzatsam deniz kokusuna değeceğim... beni deniz mutlu ediyor.. beni yalnızlık.. sessizlik..

bir an öyle bütünleşmiştim ki.. atlamaktan korktum.. kendimden korktum.. geri çekildim..

öyleyse neden zarar görebileceğim okyanuslara atlarken de aynı tereddütle geri çekilmiyorum diye düşündüm sonra... cevap bulamadım.. henüz bulamadım..

dinginleştikçe aklıma şu şiir geldi.. ve sanki sabırsız öfkemden bir an ğişmanlık duydum..

Herkes kavga ederken siz SAKiNSENiZ,
Herkes şikayet ederken siz ŞÜKREDENSENİZ,
Herkes hayal kırıklıklarından bahsederken siz HAYAL KURANSANIZ,
Herkes küçük bir zorlukta pes ederken siz FIRTINALARA karşı DiK duransanız,
Herkes negatif düşünürken siz en negatifde bile POZiTiF olansanız,
Herkes Geçmiş-Gelecekle uğraşırken siz AN'ı yaşayansanız.
İşte o zaman FARKLISINIZ..!"


ne kadar uğraşıyorum öfkemle başetmeye bazen..


sonra yine düşündüm..

ama ben hiç nötr olmadım ki.. sevdiklerime sevdiğimi.. nefret ettiklerime nefretimi her zaman dolu dolu yaşadım ve yaşattım.. ve kayıtsızlığım bile nötrötesi..


hayır hayır.. ben MÜKEMMEL değil.. sadece OLDUĞUM GİBİ.. BEN olmak istiyorum....