[cansuyu]

gönüllü mesihim
KUZGUNİLİ IŞILTIMA



hep altın sarısı değil özlem.. hiç aynı değil renkler.. değişiyor ve ben hiç bilmiyorum..

gitgide sol/uyor- solu/ yorum sanki sol/uk/suz......ışığım vardı eskiden bilirdim.. ya da ben öyle bilirdim.. ne garip ışığın tayf olduğunu düşünmez renklerini ayrıştırmazdım.. sonra herkes elbirliğiyle katlettik sanırken.. ışığımı da aldım ve sakladım indim yeraltına.. belki de en yüksek uçuşlardan varılacak tek zirve gibi.. belki bi sığınak gibi...içimdeki çocuğun ölmeyeceğini düşünmedim hiç.. hep hiç büyümeyeceğini düşündüm.. bigün büyümeden yaşlandı sanki. ya da uyudu bilmiyorum..ışıdıkça ışırdım oysa ki benden dışarı..ama ışımadım uzun süre..

oysa yitmez aslında bizde olan hiçbişey..biz istesek bile..yaşamıma kattığım bir olguyla birlikte yeniden içimde buluverdim ışığı.. dışarı çıkmak ister.. ve deli gibi ışımaya başlaması uzun sürmedi..ama ben yerüstüne çıkmasam da olguyu da yeraltıma katsam orada ışısam sanki.. orası renklense sadece istedim hep.. karartma gecelerine çekilen kara perdeler gibi sızmasa dışarı..,sanki idare lambası gibi kıssam kapatsam isteyince açsam..

sadece bi papatya olsam koskoca bi tarlada.. ve yine gözükmesem öyle aynı renk olsam..

renkleri kaçırdım ışığımı kaçırma telaşı arasında..

uçmayı unutmuş bi martı Jonathan renkleri arıyor şimdi..gitmeyin olur mu ??

kimse kimsenin mesihi değil ama herkes herkesin mesihidir..Sizle renkler ülkesine saptım yolumda..bi ara sokak..sevdiklerim olacak renklerden hep boyamak istediklerim.. kaçındıklarım ..kocaman çerçeveli güneş gözlüklerinin ardından bile bakamayacaklarım belki..sonra yola devam edeceğiz...

kimse kimsenin mesihi değil ama gördüğümüz ve görüldüğümüz herkes bizim mesihimiz..hiçbiri dokunduktan sonra aynı kalmayacağız.. belki biriyle kokuları ayrımsamayı öğreneceğim.. hiç bilmediğim.. biriyle notalarla duyumsayacağım yaşamı belki hiç yazılmamış söylenmemiş şarkılar gibi...kanatlarımıza dokunacaklar kırılacak belki. kanatlarımıza dokunacaklar uçacağız...belki bi başkası ödünç verecek kanatlarını.. sahi bi insanın sesi bazen başka bi insana ulaşıp deva olur mu??

offf.. eksiğim..çok eksik...siz benle ne keşfedebilirsiniz ki hiç tatmadığınız..hangi sonsuz zaman resimlerini birlikte boyayabiliriz...ve bakışı kömür rengi birine ne anlatabilirim????

yeraltında.. karanlıkta.. el yordamıyla .. çünkü göremeden gözlerinizdeki ışığı....sizin renklerinizi görmek.. auranızı tanımak tanımlamak ..kendi renklerimi keşfetmek ister gibi....ama bu kadar toprağın altındaysam renkleri nasıl görürüm ki..hala bi terslik var..ya bulunduğum yeri tanımlayamıyorum ya çok hızlı yer değiştiriyorum..sevmiyorum bu kadar sabitsizlik rengini..yoksa çok hızlı tüm katmanlardaki renklere birlikte bi göz atmamız mı gerekiyor? ders bu kadar hızlı mı bitecek mi ki:hayır.. henüz başaramıyorum.. hayır.. henüz gitmeyin olur mu??

oysa sevmedim bu sabah renk cümbüşünü hiç..çok fazla renk mi vardı.. hayır.çok çirkin renk vardı. ve ne kadar zorlasam kendimi oldukları rengin ardındaki renkleri göremedim..

oysa hep dile getirdiğim bişeydi.. daha renkleri yeni tanıyan birine.. okulda resim yaparken ağacın yeşil göğün mavi olduğunu öğretmrek ne fena.. tektipleştirmek.. varsın deniz turuncu olsun bi çocuğun resminde ne çıkar? ne zaman bıraktım ki ben renkler aramayı.. renkler bulmayı.. renkler değiştirmeyi.. renkler biriktirmeyi...

sevmedim bugün renkleri.. yeraltına kaçasım var.. gözlerimi kapatasım.. gözlerimi kapatıyorum.. koyu bir gri.. ama bilmenin grisi değil bu.. dumanla is arası.. koyu ama kenarlarından sızan ışık daha parlak kalıyor sırf bu yüzden kapalı gözlerimden bile..güneş tutulmasında kalmış bi bulutun rengine boyanmış dünya..

gözlerimi açıyorum.. hala herşey aynı renk...yeraltımı özlüyorum...

ana rahmine atmak ister bi fetüs gibi kendimi dönüp yeraltına atasım var...

renkler mi çok soluk bugün? sarı mı bastı renleri???

oysa nicedir yapmadığımı yaptım...çok renkli bi çingene elbisesi giyip çingene takıları taktım.. çok severdim eskiden..reenkarnasyona inanmam demiştiniz ya.. eğer var ise.. ya da ya varsa :)) ben hep ateşin etrafında danseden bir çingeneydim sanırım...çıplakayak...

ama nicedir öyle silik öyle renksizim ki..eğreti duruyor üstümde renkler..ve onları da görmüyorum...

öyle uğraşmıştım ki silmek için kendimi.. algılamadan ve algılanmadan sisli bi fanusta yaşar gibi.. gözlerimden içeri her giren.. ben i benden edecekti sanki..öyle görünmez olmaya çalıştım ki.. şimdi çingene elbisem yetmiyo görünür olmama yansıtmıyor renkleri..

ama ben zaten hala görünür olmak istemiyorum ki.. boya kalemlerime doldurmalıyım renkleri sadece...ben hiç bi resim boyamak istemiyorum ki

sozcuklerım dılsız ,, oysa sustugumuz anlarda destanlar yazıyorum

ya benle yeraltına gelın ya yerustunuze cıkarın..gozlerıme toprak doldu ve nefes alamıyorum sankı bütün renkler kör...

gitmeyin nolur..

eftelya olmayı ben istemedim ki...





cansuyu