[sarışınım]

bugün baya stres dolu bi gündü...sabah 8 buçukta uyandım..dün uyumdan önce mega özgüwen dinledim..bugün ankardan köye dönecektim..işin kötüsü köyün otobüslüyle gidecektim..hep tanıdık insanlar..ama önceki kadar endişe kaygı yoktu..bugün biraz daha durgundum..dün daha cıwıl cıwıldım..halama ewi yine temizledim..o öle hasta yatakta olunca yardım etmemek olmuo..durağa giderken yürürken gayet mutluydum..işte balgat otobüsüne bindim..bir yanndan da hep kendimi değerlendiriorum...ewet önceki hallerimden çok çok iim..kendi kendime dedim biri şimdi dese kendimi ifade edebilecek cesaretim war...yüz ifadem hep değişiodu durağa yaklaştıkça bir kasıldım bir gerginştim..otobüse binince kapıının ağzında tayfuru gördüm ona gülümsedim o da nasılsın fln dedi sınwadan bahsetteii...yalnız yüz ifadeşsşi bi türlü rahat olmadı..otobüsün içinde şilanı gördüm konuşurken rahatttım ama yüz ifadesi telaş içindeydi..neyse yerime oturdum fazla kişi olmaması sewindirdi beni..kendi kendime tammam sakin ol diorum ama bi endişe üstümden gitmedi...müzik açtım sadece müziğe odaklanacaksın diorum kendime olmadııı...nefesine odaklan dedim yine olmadııı..işte zihinnle beden bir bütün..biri rahat olmayınca öbürü de rhat olmuo...yanıma yabancı bir kadın oturdu..gölbaşına gelince yine gerildimm...inşalllah biri benle konuşmaz çüünkü yüz ifadesi beden falan hiç rahat değil..sonra yanıma tanıdık bir kadın oturdu benle konuştu bir yandan başka bir kadın konuştu ben yine kızardım tabi..öle olunca kadın göz temasını kesti..utandığımı anladı..yanımdaki kadınla yine rahat konuşurdum ama en arkada benim sınıftan bi,r kızın oturdğunu görünce şimdi içinden dicek bak bu nasıl da kızarıor ..o yüzden gerildikçe gerildim..neyse otobüsten iinince berrin ve dilanla konuştum...daha rahattım...ewe gelince de 4 gün önceki benle şimdiki ben arasında çok farklar olduğunu daha ii analdım..içimde bir enerji gelmişti..birisi ola da konuşssam diorum arkadaşımı aradım o da açamadı..sonra babbamın amcasını n gelini fln geldi..bir sewinçle üler yüzle karşıladım ..ama mutfakta hep beraber oturunca çok rahat değildim...bir an önce gitmek istiordum...acaba içinden ne düşünüorlar die düşünmediim değil.konuştukça ne kadar rahat olduklarını gördükçe benim enerjim daha çok düştü..kendime güwenemiorum şimdi hiç raht değilim dedim...tanıdık kişlerin yanında daha rahatım amayabancıya gelince hep e dicem nasıl dawrancam die düşünüorum...her şey iiye gidior..iiiki warım:)