[cansuyu]

bitmeyen öykü fantasya diye bir kitap okumuştum bir asır önce :) interaktif sözcüğünün lugatımıza değil düşlerimize girmediği zamanlardı ve kendini kitabın içinde bulan çocuk yaşadıkça yazılıyordu kitap.. ve çocuğun adı yoktu.. zamanını bekliyordu kendi adının kendisi bulacağı an ı.. sanırım ayçocuk oldu sonra adı..
benimki oradan kalma bir alışkanlık mı bilemiyorum.. ya da Yılmaz Erdoğan da mı aynı kitaptan esinlendi :) ama yaşamıma karışan ya da yaşamına karıştığım herkese ismiyle hitap etmeden bekledim.. benden çıkacak bir adı olacağını bilerek. gün geldi bendeki adıyla buluşuverdi. bazen sadece birkaç harf değişti isminde bazen ekler vurguladım.. bazen hiç alakasız isimleri geçti içimden..yollarımızın kesiştiği herkes sanki adını arar dururmuşçasına adını aldı gitti benden..

ne garip.. kimse bana ismimi kısaltarak bile seslenmedi oysa :))

..hani herkesin farklı aurası vardır onun gibi sanki..

herkesin bir ezgisi olduğuna inanır duymaya çalışırım hep.. herkesin bir şarkısı olmalı bu demek mi ki..şarkınla bir olmalı şarkıya varmalı.. şarkı olmalı..

şarkıya vardığında söylenmedik ezgiler duyacaksın kulaklarında.. duyulmadık ezgiler mırıldanacaksın ..asla aynı ezgi söylenmeyecek bir daha.. ama hiç akıp geçmeyecek de..

ne çok arınmak gerek tüm ses ve ritmlerden kendi ezgini duyabilmek için??

cansuyu