[Işıldayan Safir]

sweeet Nickli Üyeden Alıntı

Muhteşem yazı. :) Yakın bir zamanda duygusuzlaştığımı hissediyordum ya. Neyse ki o duygularımın varlığına odaklanamamak kaynaklanıyordu. Çünkü duygularıma bile vakit ayırmaya ara vermiştim. Yine de gülmekten vazgeçmemiştim. Çünkü gülmek insana gerçekten enerji depolatıyor. Sinirimiz bozulunca da gülmemiz belki de bu yüzden. Bazen gülmek bir çok şeyin üzerini örtüyor ama bazen de ilaç gibi geliyor silip atıyor insanın yüreğinin darlığını.

Sinirimiz bozulduğu zaman gülmenin korkunç bir acı olduğuna inanıyorum. Bu durum yaşadığım çok kötü bir olaydan kaynaklanıyor. Çooookkk üzüldüğüm, tarif edemeyeceğim kadar canımın yandığı bir olayı öğrendiğimde kahkahalarla gülmüştüm. Hiç gülme gibi bir duygu yoktu içimde ama bazen yaşadığımız olayların şaka olmasını diliyoruz. Belki bilinçaltımız bile inanamıyor ve bu tepki kabullenememekten kaynaklanıyor. Vücudun savunma mekanizması işte...

Önceden gülerdim ama gülmek demeyelim buna gülümsemek daha doğru olur. Gülmekten çekiniyordum. Artık kahkahalarla gülüyorum. Çünkü tutamıyorum kendimi. Geçenlerde yine gülmekten yarıldım. Arkadaş Saba Tümer gibi gülüyorsun dedi. Utandım yine biraz.

Herkes gülsün, gülmek bulaşıcıdır.

Dipnot: Kızınca da iyi kızıyorum ama haaa.