[cansuyu]

ateş vardı külden önce.....ateşlere varmadan.. ve su.. sulara karışmadan....birbirlerini yok etme pahasına birbirlerine kavuşmak için yaratılan....
varmak çoğalmak değildi belki...

ah içine çekilesi dolu dolu yalnızlık :)) esir edilemeyen...
koynumuza aldıysak.. efendi biziz....

gözyaşıyla yudum aynı düşmez suya çizik attıgında su affeder ama gözyaşı çok tuzlanmışssa affetmez zordur affetmesi ve bunu kör gece göremez

dalgalar tuzundan arınmadan yarana değdiğinde...

tıpkı uçurumlara yürüyüp zirveye varmak gibi dibe atttığımız kulaçlar sahile vurur bizi..ah denizin tuzu...neyden arıtabilirsin sen bizi...

nasıl bir valstir denizin çağrısı ki dönüp dönüp dururuz
susarak atlatır her okyanus her fırtanıyı, can aldı canlar aldı denir deniz , ama fırtına dinince anlaşılır masumluk.

hiçlik mi yokluk mu boşluk mu? hangisi daha koyu kara ki?
bir ışıktan arta kalan kadar KARA yım ancak
bir dilsiz kadar sağır kalmalı bazen sözcükler de..

cansuyu