[Işıldayan Safir]

İnadım inattır benim...

İçimdeki cenneti cehenneme çevirmeye çalışanlara inat yetiştirmeye devam edeceğim bahçemdeki çimenleri. Onlar tutuşturdukça ben söndüreceğim. Böylece her seferinde daha da güçlü olacak yeşeren çimenlerim.

Dünyanın körlüğüne, sağırlığına ve yaratıcılığı yok etme çabasına inat üzerinde çiçekler yetiştireceğim çeşit çeşit. Her biri birbirinden güzel kokular yayan, hepsinin bir anlamı olan, kokusu duyulmasa ve küçümsense bile "işi düşünce" insanlara umut olan çiçekler...

Dallarımı kıranlara inat daha güçlü ağaçlar büyüteceğim. Kuruyup kalmasını dileyenlere, yok olmasını isteyenlere inat en iyi şekilde yetiştireceğim. Dalları çoğalacak, kökleri daha da güçlenip en derinlere uzanacak. Her mevsim yeni meyveler verecek, taşlansa da insanların yüzünü güldürecek, ağzını tatlandırmaya devam edecek meyveler...

Sus diyenlere inat insanların nankörlüklerini haykırmaya devam edeceğim. Olmadığım biri gibi davranmayacak, her zaman neysem o olacağım. Sahte biri gibi yaşayarak mutluluk sanılanlarla avunmaktansa kendim gibi yaşayıp dünyadan dışlanmayı tercih edeceğim.

Yaptığım işlerde görmezlikten gelinsem, dikiş tutturamasam ve hata üstüne hata yapsam da her şeyimle kendimi kabul edeceğim ve hiç kimse tarafından onaylanmasam da "Ben", her şeye rağmen kendimi takdir edeceğim.

Anlamayana hiçbir şey anlatmayacağım. Çünkü kurduğum her cümle değerlidir. Hak etmeyene bir harf bile bağışlamayacağım.

İnsanların hep iyi olmalarına inansam ve daha iyi olmalarını istesem de ben de olanın yalnızca bana özgü olduğunu ve bu değerleri başka hiç kimsede aramamam gerektiğini kabul edeceğim. Kimseden iyilik beklemeyeceğim. Kimseden anlayış beklemeyeceğim. Kimseden sevgi beklemeyeceğim. Kimseden saygı beklemeyeceğim ve kimsyee güvenmeyeceğim. Çünkü beklentiler insanı yaralamaktan başka hiçbir işe yaramazlar. Herkes özel ve herkes aynı meziyetlere sahip değil maalesef. İşte bundandır zaten kırgınlıklarımız.

Sevgiyi, saygıyı ve içtenliği samimiyetsizce yaşatanlara inat ben tüm içtenliğimle başımın üstünde taşıyacağım. Kimisi sadece meyveleri olsun ister ama çürük mü, değil mi önemsemez. Dalında iki meyve bittiğini görünce de kendini önemli, nitelikli zanneder ama aslında o değildir özel olan. Özel olan sevgiyle, şefkatle, bazen sıkıntılar çekilse de yılmadan emek verilerek yetiştirilenlerdir.

Ve "Ben" herkese inat yaşayacağım bu hayatı. En çok da çabucak kırılan gönlüme inat!

Bu yazı 3 yıllık kırgınlıklarımın eseridir.

Hazal AKŞİT