[ac_milan_ac]

Öncelikle hepinize çok teşekkür ederim.Fikir ve tavsiyelerinizle beni çok mutlu ettiniz.Yaklaşık 9 ay önce yazdığım yazıya baktım bugun . Baya aşama kaydetmişim :) Bu utangaclık ve eziklikten fazlasıyla kurtuldum dıyebılırım artık.Ne bi telkin dinledim nede psikologa gittim.Sorunumun %75 ini kendi becerilerim ve belkide arkadaşlarımın bana böylesıne kotu davranmasıyla aştım.Onlar böyle davrandıkca ben altta kalmamak ezılmemek için konusmaya basladım.Onlar dövüşmeye başladım.Belki dövülüyorum ama olsun bende vuruyorum onlara :) Artık maç izlemeye beraber gittiğim , tuttugum takım için sokaklarda beraber destek verdiğim , okulda yalnızlık hissetmediğim , beraber denize piknik yapmaya gittiğim , playstatıon oynamaya gittiğim , sinemaya gittiğim , kafeler konserlere gittiğim ve en önemlisi beni bu kötu durumumdan çıkaran arkadaşlara sahibim.Bana hala ara sıra kötu davranıyolar ama belkıde ben onlar sayesınde buyuk yol katettim.Gecen sene hiç konusmaz derlerdi bu sene yeter artık bi sus diyolar :) Sınıfta söz almaya falan gene cekiniyorum ama sıra bunda ve en sonundada inşallah bi kıza açılırım :) Kısacası buyuk yol katettim hedeflerım dogrultusunda ilerlıyorum.Sizlere cok teşekkur ederim hepiniz harika insanlarsınız ..!