Selam, ben 20 yaşında üniversite 2. sınıf öğrencisiyim.
Benim hiçbir zaman uzun süreli arkadaşlıklarım olmadı. Kimseye güvenemiyorum, herkesi menfaatçi,çıkarcı görüyorum. En ufak hatalarında, bunu yaptıysa tekrar yapabilir düşüncesine girip kendimi onlardan ve çevrelerinden uzaklaştırıyorum. Uzaktan benim çok eğlenceli ve inanılmaz derecede mutlu olduğumu düşünürler.
Çok fazla flörtüm oldu ve olmayada devam ediyor. Ama sorun şu ki; olmaya devam ediyor.. Çünkü geçimsiz biriyim. Bir kişiden her ne kadar hoşlanırsam hoşlanayım bir süre sonra sıkılmaya, monoton gelmeye başlıyor. Bu konudada çok endişelerim var. Evlenince eşimi kesinlikle mutlu edemeyeceğimi ve eğer bir baba olursam, benim gibi anne babası ayrı olur diye korkuyorum.
Ben annemle yaşıyorum. Babam gözümde öldü, yüzünüde görmüyorum arasada açmıyorum yıllardır. Annem ruh sağlığı hastanesinde hemşire. kaç kez psikiyatriste götürdü. Ama kesinlikle normal bir insan olduğumu düşünüyorlar. Çünkü bana yardım edebileceklerine inanmıyorum. Bu yüzden sürekli onlara iyi bir birey olacağımın ve kendinden emin, güleryüzlü, burada bulunmamın sadece annemin paranoyaları olduğuna inandırıyorum. O zaman neden bu sitedeyim, onu açıklıyayım sizlere; Lucid rüya için müzik telkinleri yazıp bu siteye kaydoldum. Fakat benim kadar olmasada sorunlu bir çok insanın arayış içinde olduğunu gördüm. Neyin arayışı? Bana ne yardım edebilir? Hiç bilmiyorum.. Sadece içimden gelenleri yazıyorum işte...
Çok garip bir insanım. Kesinlikle asosyalim. Çevremden her zaman uzak durmayı ve yalnız kalmayı tercih ediyorum. Çünkü bunu seviyorum. Ama yanlışı sevdiğiminde farkındayım. Bana fazlasıyla zarar veriyor. Kaç kere eski okul arkadaşlarımın buluşma organizasyonlarını yaptım. Hepsini tek tek arayıp tarih ve saat verdim. Fakat hiç bir zaman gitmeyi tercih etmedim. Gitmedimde. Ben yakışıklı,sarışın, ela gözlü, fit bir gencim. Fazla egolu demeyin gerçekten öyleyim. Amma velakin birileri bana yaklaştığında hemen ondan uzaklaşma isteği duyuyorum içimde. Kimseye güvenemiyorum. Hele kendime asla.
2011 yıl başı gecesi sırf hayattan sıkıldığımdan, bir beklentim olmadığından r etmeyi denedim. *** Size göreişin enteresan yanı, bana göre ise fantezi yanı, bunu webcam ile ankaradaki arkadaşıma izlettim. Polisi aramış, adımı soyadımı vermiş, annemin hastanede nöbetçi olduğunu soyadının şu olduğunu söylemiş. Öyle adresimi bulup gelip beni çıkarmışlar. 3 gün yoğun bakımda yattım ama kendimi toparlamam yine 2-3 ayımı aldı. aşırı unutkanlık başladı. bol kitap okumaya çalışıyorum fakat işin kötü tarafı bir de internet bağımlılığım var.
En son ilkokul 7. sınıfta ders çalıştığımı hatırlıyorum. Ondan sonra derslerde bile kızlara takılıp, derste uyumayı tercih eder oldum. O zamanki ergenlik tavırlarım.. Ki bir çok ergenin zamanında en hit yan etkileri bunlar olmuştur. Şimdi üniversite 2. sınıftayım. oksye girip anadolu lisesi tutturdum. gittim. dersime girmeyen hocalar bile berkant berkant adımı ezbere biliyorlardı. o kadar sorunlu ve umursamaz bir öğrenciydim. ama bir şekilde sınavlarda o derslerden geçerdim. ygs,lysdede öyle oldu ve 4 yıllık turizm ve otel işletmeciliği tutturdum. gittim, yine aynı şekil. umursamaz ben, derslerden geçen ben.
ama nereye kadar bu sürecek? ileride çalışmam gerekecek. işimin patronu olmadığım sürece bunlar her zaman hayatımda bir dezavantaj olacak. 20 yaşını doldurdum yakında 21e gireceğim ama hala ergenliği üzerimden atamamış gibi sorumsuzum. hayat bana pek iyi bir rol vermemiş sanki. rolümün sonunuda bilemiyorum. en sevdiğim annem, o bile ölse 2 gün ağlarım gibi geliyor. ben bu kadar mı lanetli biriyim. bu kadar mı sorumsuzum.. tanrı ve onun en ezeli rakibi şeytan var ise, kesinlikle ben şeytanın çocuğuyumdur diye düşündüğüm oluyor.. bilemiyorum.
Ben anormal olduğumu kabul ediyorum. Ama normal bir insan olabilir miyim bunu bilemiyorum. Bende güvenebileceğim dostluklar kurmak istiyorum. Çevremdekilerin benim gözümde tanıdıktan ibaret olmayıpta yakın, her derdimi paylaşabileceğim bir dost olabilirler mi onlara o kadar güvenebilir miyim onu bilmek istiyorum. Aşık olduğum flörtümden ayrılınca ağlamak, depresyon takılmak istiyorum. hayatı umursamak istiyorum. ve dahası işte.. sanırım bu kadarı yeterlidir.
umarım en yakın ruh ve sinir hastalıkların adresini vermeye çalışmazsınız.
