Alıntı:
bumbada Nickli Üyeden Alıntı
 ölüm hayatın gerçeği , bilmediği için insanoğlu hep kötü gözle bakıyor .
yazdıklarını görünce direk montaigne'in kitabı geldi aklıma çıkardım bir kaç cümle yazacağım ordan .
Başımıza bir defa gelen şey büyük bir dert sayılmaz. Bir anda olup biten bir şey için bu kadar zaman korku çekmek akıl karı mıdır?
Kaç yüzyıl yaşarsanız yaşayın
Ölüm yine ebedi olacaktır .
Bizden önce geçmiş zamanları düşün .
Bizim için onlar yokmuş gibidir .
Ölümü kabullen bence . |
yorumunuz için teşekkür ederim.
ama benim derdim ölüm korkusu değil. sanırım yanlış anladınız.
benim derdim ölmüş olan insanların yokluğunu hissedip özlüyor olmam ve günlük hayatta aklıma geldiklerinde acı çekiyor olmam.
bu sanırım şu an hayatta olan insanlara o ölmüş olan kişilere duyduğum sevgi kadar sevgi duyamamaktan ileri geliyor olabilir. bilemiyorum. Belki de o ölmüş olan insanları şimdiki yaşayan insanlara göre daha nitelikli ve kaliteli buluyor olmamdan da kaynaklı olabilir. mesela atıyorum, bugüne kadar müzik alanında tarihe damgasını vurmuş çok sanatçı vardı. Çoğu öldüler. şimdi ise yarın bu şekilde anılacak nitelikte sanatçı göremiyorum. Ölenlerin arkasından açılan boşluklar doldurulamadığı için zaman ilerledikçe icraatı yapılan şeylerdeki kalite de düşüyor. Şu anki güncel müziğe kim kaliteli diyebilir ?bu gibi şeyler üzüyor beni. Bazı insanların hayatımızdaki yeri bir başkası tarafından doldurulamıyor. dünyada bu tür insanların azalması ve devamının gelmemesi benim derdim. zaman ve çağ ilerledikçe tutunacak dallar azalıyor hissindeyim. yani gitmiş olanlara üzülmekten yaşıyor olanlara sevinemiyorum.