[cansuyu]

ruhumuzda tuzla buz olmaya hazır çatlak ne çok cam barındırıyoruz. sırça köşklere sarıp sarmaladığımız yüreğimizi ne çabuk savunmasız bırakıyoruz. kendi benliğimize nasıl çöplük yapılmasına seyirci kalıyoruz?

aslında yeni bir söz eklemeden yalnızca yukarı taşımak istedim konuyu.

kırık camlarımız diğer camların da kırılabileceğine dair haklılık üretmeden..cam ilk kırıldığında hafife alanlardansak..

ağırlaşmadan cam kırıkları..
çöp ilk atıldığında umursamamışsak,

umursamazlığımız beslemeden çöpdağlarını..

kurtulma zamanı tüm sessiz anlaşmaların prangalarından..

ilk cam ı onarma zamanı..