Alıntı:
Eğlenceli Nickli Üyeden Alıntı
 seni çok iyi anlıyorum arkadaşım, okul hayatımda ben de seninkine çok benzer durumlar yaşadım. Bana da lisede " ohooo bu kızda hayat yok" diyenler oldu. Daha önceki yazdığın mesajlardan az çok durumunu biliyorum. Sana öncelikli tavsiyem, bugün seninle uğraşan canını sıkan o kişilerin ve ona bağlı olarak o canını sıkan durumların edediyen hayatında yer almayacağını bilmelisin. Yani sen o okulu bitirip oradan mezun olduğunda zaten o kişilerin yüzlerini büyük ihtimalle bir daha görmeyeceksin. Hayat telaşesi içinde her biri biryerlere savrulacak, kimi iş bulma derdine kimi üniversiteye gitme derdine falan düşecek. o yüzden okuldaki insanların çok fazla kaale almamanı öneririm. yine canın sıkılacak gibi olursa da o kişilerin hep hayatında var olmayacaklarını aklına getir. inan ki zaman herşeyin ilacı. Ama yine de bu önerinin şu ana faydası yok diyorsan da onlar hayatından çıkana kadar kendini başka hobilerle meşguliyetlerle meşgul edebilirsin. Mutlaka ilgini çeken bir ilgi alanları vardır.
ne bileyim resim yapmak olabilir. herhangi bir spor dalı olabilir. bir müzik aleti çalmak olabilir.
internet gerçekten büyük bir nimet. ama kendini bütün gün pc başına hapsetmen kendini daha iyi hissettirmez. Bilgisayar kullanmayı amaç değil araç haline getirmelisin. Kendini tanımak ve yapabileceğin ilgilenebileceğin ilgi alanları neler olabilir onları keşfetmek için araç olmak açısından güzel. ama aşırısı zarar. tüm gün pc başında oturup gün içinde başka hiçbir farklı şey yapmamak ve o şekilde günü bitirmek gerçekten insana kendini kötü hissettiriyor kendimden biliyorum. yapacak bir işin yoksa bile yoktan kendine iş bulup çıkarıp birşeyler yapmalısın. mesela canın çok sıkılıyor ve hiç mi iş yok ? o zaman odanda sevdiğin müziği aç ve bu müzik eşliğinde odanı gardrobunu törensel bir havada yeniden düzenle ve bu işi istersen bütün güne yayarak yavaşça ve zevk alarak yap. şimdilik aklıma gelenler bunlar. umarım yardımım dokunur. |
Çok güzel demişsiniz çok teşekkür ederim :) Kesinlikle haklısınız ama engelleyemıyorum dediğiniz gibi gün boyu kendime bi meşguliyet bulsamda düşünüp dururum ve kendimi gene yerden yere vururum durumuma üzülürüm insanlar karşısında böyle gözüktüğüm için üzülürüm. Bugünde biri babamı görmüş babamda biraz eğik yürüyomuş sonra demişler '' ardanın babasıda arda gibi heralde hayata küsmüş '' dediler. Ben hayata küsmüş,konuşmuyo,ruh gibi,boş adam,hayat yok bu cocukta gibi laflar duyunca halime çok üzülüyorum ben böyle biri değildim ne olduysa 8.sınıftaki düşüncelerimden sonra oldu 7. sınıfa kadar hayat dolu insandım.8.sınıfta büyüme belirtileri başladıgında ben annemler ananemler beni sevmicekler eskisi gibi , eskisi gibi sevimli yaramaz olamıycam ben eskisi gibi kalmak istiyorum diye düşünerek tüm bu şeyler ondan sonra başladı. Allahım bi an önce bu durumdan kurtulurum umarım.