[cansuyu]

kahve eşliğinde, yalnızlığın tadına vara vara, ya da dibine vura vura :) kitap okumak gibisi var mı ?
şöyle bir gözden geçiriyorum okunmak üzere bekleyen kitaplarımı..birkaçına elim gidiyor. çöl resimlerine takılıyor gözüm.. tam da ruhuma uygun..ama ruhuma uyanın ryhuma iyi gelen olmadığını farkediyorum ve ruhuma iyi gelecek bir kitap arayışına giriyorum..
..ve..
EFSUN.. ORADA.. BURALI BİR KADIN..
ilk cümlesi...düşüşlerinden bir düş elde edebilenlere...çağırıyor diğer cümlelere sanki.
aklıma bir süre önce yazdığım bir cümle düşüyor ve kitaba başımı gömerken.. başımı kaldırdığımda gerçekten bilmek istiyorum..
ORASI NERESİ SAHİ?


BİRİSİ hiç burada olmuyordu ve BİRİSİ hep oradaydı..orası neresiydi ki? BİRİSİ geçip gittiği heryeri orası yapıyordu ve hiç kimse BİRİSİ kadar kendini coğrafyaya dönüştüremezdi.vatanı kendisi bir vatansız gibiydi..her an nöbette..bir coğraf...yanın içinde coğrafyadan bağımsız bir coğrafya gibi..
gördüğün halde hiç görmemiş gibi oluyordun ONU.. sanki O yoktu ve o olmasa tüm siperler savunmasızdı oysa..sanki yokluğunun tapınağında.. yokluğunun zafer anıtı gölgesinde..içine girdikçe büyüyordu ve bir sıvı gibi yayılıyordu..


cansuyu