[sweeet]

Bu bir kişisel gelişim kıtabından alıntı değildir. Romantik konulu üç yakın arkadaşın ilişkisi ve yaşadıkları üzerine bir hikaye. Laf aramızda iki ya da üç kez elime alıp bitirdiğim nefessiz okuduğum kitaplardan biri. Mektup mutsuzluğunu kendi mükemmeliyetçiliği ile harcadığını düşündüğüm karakterin kendine mektubu. Kişisel gelişiminize katkıda bulunabileceğine inandığım sorular içermekte. Buyrun okuyalım:

"Masamın çekmecesinden mavi tükenmez bir kalem çıkarıp karalamaya başlıyorum:

Mutlu muyum?

Üniversiteden mezun olduktan sonra yapmak üzere yola çıktığım şeyi, matematik öğretmenliği, yapıyor olabilirim. Ancak şimdi bu hedefe ulaştıktan sonra şunu sormak lazım, bunu hâlâ istiyor muyum? Ve ne kadar süreliğine? On yıl daha mı? Gelecek salıya kadar mı? Yaşam boyunca mı? Ne pahasına peki? Otuz iki yaşında ve hâlâ bekar olmam hoşuma gitmiyor. Sonu hiç bir yere varmayan bir şey üstüne altı yıl harcamış olmaktan nefret ediyorum.

İleri mi gidiyorum, geri mi, yoksa yerimde mi sayıyorum? Bu yıl Noel'de eve gideceğim için tedirgin oluyorum ve onlara geçen yıl duymuş olmadıkları heyecan verici haberler de veremeyeceğim zaten. Hayatta olabileceğimiz en kötü şeylerden biri durgun olmaktır. Durgun muyum ki?

Yaşıtım diğer insanlarla kıyaslandığında neredeyim? Aynı liseye gittiğim insanların çoğu evlenip çoluk çocuğa karıştılar. Evlenmemiş olmamı fazla emek isteyen bir kariyer seçmemle meşrulaştırdım hep. Ancak şimdi tıptan mezun olup da hâlâ evli, hamile ve ev sahibi olan artkadaşlarım olduktan sonra önceliklerimi ve beni buraya getiren geçmişi sorgulamadan duramıyorum. Kendinizi diğer insanlarla karşılaştırmanın bir tabu olduğunu biliyorum, ama bunu ben HEP yaparım.

Hayatımda bir denge mi var? Hayatın genellikle üç şeyi dengeye oturtmak üzere bir mücadele olarak düşünmüşümdür: Sağlığım(fiziksel ve ruhsal), mesleğim ve ilişkilerim. Genellikle bu toplardan sadece ikisini elimde döndürebiliyorum, arada bir üçünü de döndürebildiğim oluyor; ancak hiçbir zaman uzun sürmüyor bu hâl. Belirli bir alanda gelişmeler olduğunda diğer ikisi düzene girmemişken bunun bir anlamı olup olmadığını merak ediyorum. (Paylaşacağınız bir sevgiliniz veya iyi bir arkadaşınız olmadıktan sonra yükselmek neye yarar? Eğer bu sürekli kaybedeceğim anlamına geliyorsa, buna değer mi?)

Hayatı dibine kadar yaşıyor muyum peki? Yeterince şans tanıyor muyum kendime? Yeterince seyahat ediyor muyum? Kendimi yeni deneyimlere açıyor muyum? Ahlaki ilkelerim düzgün mü? Hâlâ ailem yanımdayken onlara gereken özeni gösteriyor muyum? Öğrenebildiğim kadar öğrenebiliyor muyum? Korktuğum şeyleri yapıyor muyum? Hâlihazırda çok fazla pişmanlığa sahibim? Ya da yeterince pişmanlığım yok mu? Hayatımın iplerini çok mu gevşek tutuyorum, yoksa çok mu sert?

Mutlu muyum?"

-alıntı-

Küçük Düşler Büyük Umutlar - Kim Gruenenfelder