[xxPyromaniaxx]

Ben Neden Sevilmiyorum?

Çoğu insan arama motoruna benim gibi bu başlığı yazıp aratıyor,belki kendisi gibi bu dertten muzdarip birileri vardır da,dertlerine çözüm bulmuşlardır diye. Nitekim her birimizin sevilmeme sebepleri değişik değişik. Eğer çevreniz tarafından sevilmediğinizi,değer verilmediğinizi hissediyor ve sebebini bir türlü bulamıyorsanız,kendinize dışarıdan bir insan gibi objektif bakmanızı öneriyorum.Fakat benim gibi,kendinize objektif baktığınız halde sevilmeyecek bir tarafınız olmadığını düşünüyorsanız,muhtemelen sorun, bilinçaltınızdan kişiye yayılan sinyallerde.

Elbette ki bu sinyalleri de yayan yine biziz...ama şöyle bir şey var ki,o sinyalleri yaymamızda en büyük etken çocukluk evremizde insanlarla yaşadığımız diyaloglarımız,hissiyatlerimiz ve ya bilinçaltımıza attığımız tüm herşeydi...

Kendimden bir örnek vermem gerekecek olursa,çocukluğuma dönüp,bugün neden kimse tarafından sevilmediğimi irdelediğimde (tabi bu yıllarımı aldı:),aslında bunu yine bile bile kendimin yaptığını görüyorum. Şöyle ki;

Sülalenin ilk torunu olarak,bir biblo güzelliğinde doğmak..her kabahatimin üstünün şirinmişçesine örtülmesi,hep ilgi odağı olmak..kardeş-kuzen-arkadaş yanımda kim varsa hepsine kızılıp benim parmakla gösterilmem..vs ..

tüm bunlar benim kendimi çok özel ve çok farklı olarak hissetmeme neden oldu.Hatta öyle ki , içimden hep sihirli bir uzaylı olduğumu düşünmeme engel olamıyordum...:) çocukluk işte.

Ha bi de üstün zekalıydım,3 yaşında gazetelerdeki karikatürleri aynen deftere çizdiğimi ve kendi kendime okuma yazma öğrendiğimi hatırlıyorum.Annemin etrafına benim için hep 'çok özel bir çocuk' dediğine şahit oluyordum...

Neden sonra yaş ilerledikçe ben özel ve farklı olmayı istemedim... tam olarak emin olamıyorum.Acaba diğer çocukların beni farklılıklarımdan ötürü kıskanıp dışlamaları mıydı...yoksa aşırı dindar babaannemin sürekli Peygamberimizin en güzel ve örnek huylarını bana anlatıp anlatıp onu örnek almamı,alçak gönüllülüğün ne kadar güzel bir davranış olduğunu anlatmasından mı kaynaklıydı.. Bilemiyorum.Belki de ikisi birden. Belki şuan hatırlayamadığım bir kaç şey daha vardır etken olarak...


Gerçek şu ki ben yavaş yavaş değişmeye başlıyordum. Fiziksel görüntümü ve zekamı nasıl ilk etapta karşımdakinin ürkmemesi için ekarte edebilirdim?....

Konuşmalarımdaki güvensizlik,göz teması kuramama,kendini aşağılama (yada karşındakiyle kendini eşitleme) yada bir kaç şaşkın aptal bakış...gibi sinyallerle karşı tarafa 'eşitiz' mesajını verecektim ve artık benden çekinmeyeceklerdi. Yazık onlar da sonuçta insan,ben gibi. Karşımda neden diken üstünde gibiler? Neden arkadaş ortamlarında Kleopatraymışım gibi benim çevremde dolanıyorlar ki,ben de kimim....

Tabi artık böyle davranacam diye bilinçli olarak aldığım bir karar değildi bu. Ben sadece beni çok özel bir varlık olarak görmelerini istemiyordum. Ben de artık sıradan olmak istiyordum.Bilinçaltım zaten ne yapılması gerektiğini biliyordu..ve yaptı :)

Aslında ne oluyorsa temeli çocuklukta atılıyor ya,ne kadar yanlış birşey yapmışım diyorum şimdi! O kadar pişmanım ki anlatamam! Çünkü bugün çok antipatik birisi oldum (tabi ben kendimi öyle görmüyorum ama insanlar gözüyle tahmin edebiliyorum). Düşünsenize karşınızda fiziksel açıdan standartların üzerinde bir şekil var,ondan beklenen,asi , cool,karizmatik,çekinilebilecek biri gibi davranması. Çekinerek soru sorduğunuzda diğer tarafa bakıp sizi umursamıyor gibi davranması. Waaaooww dimi? Bayılırız biz insanoğlu kendimizi ...... (iplemeyen:) insanlara! Ne kadar da yüce ve özeldir onlar.Onlar arkadaş olabilmek bir onur...

Fakat o kişinin Kemal Sunal yada Sıdıka diyelim :) edasıyla ortada dolanmasını o görüntüye hiç yakıştıramazsınız. İşte bende farketmeden böyle garip bir çelişki oluşmuş.Tamam Sıdıka gibi de değilim ama yakın olduğumu söyleyebilirim (karakteristik açıdan). Karşınızda oldukça üstün fiziksel görüntüye sahip biri kambur oturuyor,olur olmadık herşeye gülüyor,konuşunca kekeleyebiliyor,diyeceklerini karıştırıyor,saçmalayabiliyor,kendini aşağılayabilecek kadar mütevazi,ses tonu horoz gibi :) ... vs vs...


Diyeceksiniz ki ne kadar aşağıladın kendini.Hayır aşağılamıyorum,sadece çok dürüstüm. Kendime bile hep dürüst oldum. O yüzden sorunumu görebildim zaten.

Hayatım boyunca herkesin derdi benim derdimdi. Kim olursa olsun hep yardımcı oldum. Yeri geldi biriktirdiğim paramı verdim arkadaşıma,sevgilisiyle buluşsun diye...geri bile istemedim. Yeri geldi aç kalan arkadaşım için borç bulup karnını doyurdum...Yeri geldi annesinden dayak yiyor diye ailemi ikna edip bizde kalmasını sağladım...Yeri geldi sınıfta yok yazılma pahasına tenefüste okuldan kaçıp arkadaşım için koşa koşa eve gidip ağrı kesici alıp geldim. Bunlar hep farklı kişilerdi.Kısaca eşşşşşek gibi kullanıldım. Peki bugün hangisi yanımda? :) Tahmin edin işte... Onlar hep kendilerine çok kötü davranan kişilerle arkadaşlık kurmayı,bana tekme atmayı tercih ettiler...

Çünkü ben hep çantada kekliktim. Bana birşey yaptırmak için benimle samimi arkadaş olmalarına hiç gerek yoktu ki! Aaaa arkadaşımmmm benim şuna ihtiyacım vaarrrr...Ben enayisi hemen görevde... Hep zannettim ki iyilik yapınca beni çok sevecekler.Öyle olmuyormuş malesef :)

En çok da şuna çıldırırım;ben o kadar 4/4'lük davranırım,sevgilileriyle muhattap olmam,sorunlarına anında çözüm bulurum,birşey satın alsam borç yapmam,hemen paramı veririm.Ne bileyim böyle bi dünya şey...Nitekim güzel bir kişiliğim olduğuna inanıyorum,öyle olmak için çok uğraşıyorum ama bugüne dek de hayatta kimsenin ağzından ''Senin kişiliğin ne güzel ' lafını duymadığım gibi benim yanımda abuk sabuk fesat çıkarcı insanlar için 'AAaaa onun karakteri 10 numaradır!!' denmez mi....Çıldırıyorum çıllllllllllldırıyorum!!!! Kör insan milleti....!!!!

Evet hayatta en çok insanlarla eşit olmak isterken,farkında olmadan onların da altında olduğum sinyalini onlara yollayarak,''Beni sevmeyin ben kimim ki,kimse beni sevmiyor zaten,ben değersiz biriyim' şeklinde mesajları bir bir onların beyinlerine ileterek,tüm bunları aslında kendim yapıyormuşum..nihayet anladım...

Hayatım Değişti ekibine sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Bu telkinler sayesinde bilinçaltımı yeniden yapılandırdım. (Topluluk karşısında konuşma-Ego Kendine güven-Başkalarının Düşüncelerini önemsememe-Sosyal fobi-koruma kalkanı-Sosyallik arttırıcı)

Belki yine arama motorundan 'Ben neden sevilmiyorum' diye aratıp bir çözüm bulmaya kalkışan isanlar olursa artık sayemde çok şanslılar:) Onlara diyorum ki;
- Ben hiç sevilmeyen bir insandım,Bu telkinler adeta SİHİR! Zaten bazı insanlarda doğuştan gelen bir sihir var ( tıpkı benim kendi ellerimle yakıp yokettiğim sihir gibi). Diğer sihirsiz kesim neden sonradan buna sahip olmasın? Hayata dair azıcık hile yapmanın kime ne zararı var? :) Lütfen bu telkinleri (Özellikle sus sesi versiyonlarını) ücretsiz indirip arka arkaya kulaklıkla dinleyin. Gece uyurken daha fazla etki ediyor. Bilinçaltınızı temizleyin. İçinizde var olan fakat yakmayı bilmediğiniz ışığı yakın,alevlendirin.....

Yıllardır sizi adam yerine koymayan insanların nasıl çevrenizde dört döndüğünü zevkle izleyin!!! Her söylediğiniz nasıl onaylanıyor,insanlar sizin fikrinizi almak için nasıl sıraya giriyorlar keyifle seyredin... Dünyanın öteki ucundaki düşmanınız bile nasıl sizi arayıp 'haksızdım,özür diliyorum senden' diyor,kendiniz deneyimleyin.

Milli piyango bana mı çıktı da benim haberim yok??? diye sağa sola bakınabilirsiniz..bunun keyfini sürün! ;)