köprüden önceki son çıkışın sonundan içeri gireli.
http://www.hayatimdegisti.com/forum/...adaslar-9.html
ilk mesajımı buldum sitede :) öyle köprüden önceki son çıkışın sonunda gibi işte :) öylesine umutsuz mu bilemedim, çaresiz mi sezemedim, ama öyle aceleci işte :)
gerçekten öyle hissediyordum..hemen o an, ya olmalıydı bişeyler, ya olmalıydı, başka türlüsü yoktu.
ya siyahtı herşey çünkü ya beyaz..
okusam da, sorsam da dayanamamış, depresyon telkinini hemen dinlemeye başlamıştım.
dayanma gücümün son noktasındaydım ne de olsa.
öyle geceyle gündüz yer değiştirmedi bir günde dünyamda. öyle büyük mucizeler de yaşamadım belki, ama her gün dayanıyordum işte, her gün gelişen küçük mucizeleri arıyor ve buluyordum,
gözlerimi taşların içinde yetişen çiçeklere çevirmeye başlamıştım çünkü hiç farkında olmadan.sıyrılıp taşlardan.
ne siyah yitti, ne beyaz yetti belki ama grilerle barıştım an be an..
bazen aramıza yeni katılan bir arkadaşımız, aynı tezcanlılıkla mucize reçeteler peşine düştüğünde, gizli bir hoşgörülü gülümseme sarar oldu ki benliğimi, bana olan tam da buydu hani..sanki grilerle akmayı öğrenmekteyim her adımımda, ve varmak yitirdi tüm önemini.
bugün kendimle biraz hesaplaşma günüm..
45 yıl geçti çünkü..
belki çok geçti, belki hiç geçti,,
belki çok GEÇ/ti, belki hiç GEÇ/ti.