[Işıklı yol]

bizler Türk toplumu olarak, eskiden Türk filmlerinin şimdilerde ise dizilerin kurbanıyız. Filmler, diziler bilinçaltına bir takım düşünceleri inançları empoze ederler. İlk 20 dakikadan sonrasında insan hipnoz pozisyonuna girer ve orada gördüğü her şeyi gerçekten kendine yapılıyormuş gibi algılar. Bir takım korkular, inançlar, aldatılma, yalan hepsi diziler aracılığıyle bizim gerçeğimiz olurlar. Annelerinize bakın inanmıyorsanız. Eski Türk filmi kalıplarıyla hareket ettiklerine şahit olacaksınız. Hayatımız bizim eserimiz arkadaşlar, hayat bize verilmiş bir armağan, onu başkalarının ellerine insafına terk etmemeliyiz. Mesela bakalım amerikan filmlerine, mutlaka dünyayı bir şey tehdit eder ve onlarda dünyayı kurtarırlar. Aşk filmlerinde çok az ayrılık vardır. Bizim filmlerimizde hep ayrılık, hep aldatma, hep kaybetme hep.. Eğer başında evli ve mutlu bir çift varsa biri çıkar ya kadına göz koyar ya adamı yoldan çıkarır bir kadın. Kadına tecavüz eder biri ya da eskiden kadının bir sevgilisi vardır gelir ve zavalllıcığın evliliğini tehdit etmeye başlar. O kadın olmadık yalanlar söyler, bir şeylerden ödün verir ya da o kişiyi öldürür. Mutlu bir evlilik vardır. Kaın güzeldir biri kadına göz koyar onu kandırır yada iftira eder yada tecavüz eder. Adam ya kadını öldürür ya adamı öldürür hapse düşer ve mutlu yuva dağılır. Falan felan. İşte şimdilerde paranoyak annelerin tarifi. Biz o korkularla büyüdük. Söyler misiniz kaçınız sevdiği kadın ya da erkekle evlendi. Çok azınız ki onlarda zaten bilinçli insanların yetiştirdiği bir kaç kişi.