Günaydın , buralar pek yazamadım ikinci sayfaya düşmüşü .
Dün yine anneme gittik artık eskisi gibi bana zor gelmiyor kızlarla gülüşüp eğleniyoruz.Bizlerin cıvıltısına samimiyetine bile katlanamıyor.Bizleri yanlız bırakmak kimseyiyi birbiriyle görüştürmemek bütün gayesi .Bu ne biçim bir benciliktir aklım almıyor.Baabmda bizlere daima birbirimizi kollamamız gerktiğini söylüyor ikisi arasındaki fark .Artık annemi afetmem gerekiyor etmezsem obeni yok edecek .Kendini yok etti herkese muhtaç bir halde yatakta ama hala herkese kök söktürme çabasında .Beni daha çok etkilemesine izin vermemliyim .Sanki aramızda pamuk ipliği ile bağlı bir bağ var yakında onuda kopardığı zaman hiç bir şey kalmayacak ne acı ki böyle ...
Ben bu ara çok ne yaptığını bilmez bir haldeyim çok yapmam gerken şey var bir yerden başlasam çok şey çözeceğim ama henüz başlayamadım .Yine bir duraklama devri yaşıyorum külerimin arasından çıkmam gerekiyor.Bu site ve sizler olmasaydınız çok daha uzun sürerdi.
Şu anda Boleyn kızlarını okuyorum güzel bir aşk hikayesi bu kadar ciddiyeten sonra çok iyi geldi .Her türlü kitabı kolayca okuyan ben kişisel gelişim kitaplarına gelince zorlanıyorum .Bu neden kaynaklanıyor bilmiyorum yoksa içimde gelişmeye direnen bir ben mi var.Bunu çözemedim bu konuyu araştırmalıyım.
Ay ne güzel Ankara toplantısıda yapılacak sizlerle yeniden bir arada olmak ne hoş olacak .
Hepimizin yolu aydınlık ve açık olsun.
