[cansuyu]

forumda sık sık sosyal fobi den şikayetçi arkadaşlarımızın paylaşımlarını okuyorum.. ve düşünüyorum..yalnızlar ve yalnızlık çekenler arasaındaki farkı..
yalnızlık çekenler sevilmek ilgilenilmek onaylanmak farkında olunmak isterler.sevilmek yalnızlık çekmekten kurtarır mı peki?Hayır. bunun altın anahtarı kendi kendine yetmektir..

Başka birisine kendime yetemediğim için bağlanıyorsam, karşımdaki kadın ya da erkek benim için bir cankurtaran olabilir belki ama aramızdaki bağ sevgi bağı olamaz. Çelişik gibi görünse de yalnız kalabilme yeteneği sevebilme yeteneğinin tek koşuludur.

der Erich Fromm Sevme sanatında. ve düsturlarımdandır bu.

yalnızlık çekenler kendine yeterlik duygusunu beslemek için başka nen ve kişilere gereksinim duyarlar ama bu da yetmez. ilşkilerde ( mutlaka sevi ilşkisi olması gerekmez, tüm sosyal ilşkilerde ) kendi benliğini yitirme tehlikesi tam da bu noktada başlar- ki sık değindiğim konudur-
yalnızlık çekenler kendilerini her an yolculukta hisseder..yalnız olanlar ise yuvalarında..
çünkü hepimizde başkalarına tahammül edecek güç vardır..ancak sadece yalnız olanlardır kendilerine tahammül edebilenler..
ve ne gariptir ki insan kendine yolculuğu göze aldıkça, başkalarıyla iletişimi de beslenir bundan, ötekileri anlamayı da öğrendiğinden belki de.ve bu içsel zekadır.
topluluk içinde kolay ve yoğun iletişime geçebilenler (SOSYAL OLANLAR ) içsel zekası gelişmişlerdir ve bunun tek yolu kendine tahammül etmeyi öğrenmekten geçer.
yalnızlık çekenler (ASOSYAL, SOSYAL FOBİLİ OLANLAR ) ise sevilme ve onay görme gereksinimleri yüzünden karşılarındakilerle onları anlamaya yönelik değil, kendilerini kabul ettirmeye yönelik tek taraflı bir ilşkiye girerler.
ironik gibi görünse de
SOSYAL OLANLAR, YALNIZCA YALNIZ OLMAYI BİLENLERDİR..
insan kendi yalnızlığını başkasına aktaramaz.yalnızlık ortak bir tanımı olduğu anda yitirilecektir.
ve yine ironik gözükse de..
yalnız olanlar için en büyük özgürlük, bir insana bağlanmaktır.başkalarıyla yalnız olmayı bilirler çünkü. yalnızlık çekenler içinse özgürlük en büyük tutsaklıktır. özgürken kimle isterlerse ilşki kurup sosyalleşecekleri yanılgısıyla herkese birden bağımlı hale gelirler.
tüm sosyal ilşkileri yalnızlığa yeğleyenler, onay görme gereksinimi duyanlardır, yani yalnızlık çekenler.
yalnız olanlar ise onay görme gereksinimini gidermeyi, ille de ilşki kurmakta bulmazlar.
onlar..BEN in ÖTEKİ yle gerçekleştiğini, ÖTEKİ olmadan BEN in varolmadığını anlamışlardır.Ancak yalnız olmayı bilebnler ötekilerle varolmayı ihtiyaç gibi algılamaz.
yalnızlık çekenler tek başlarına kaldıklarında eksilirler.. yalnız olanlar ise YARATILIRLAR..

hepimize kendimize yetmeyi, kendimize tahammül etmeyi ve kendimizle tamlanmayı diliyorum..