ışık hanım sizin yazdıklarınızı okurken ben de kendi hissettiklerimle ne kadar benzer duygular olduğunu farkettim. bende onaylanmama korkusu, sevilmeme, reddedilme ya da dışlanma korkusu nedeniyle hayır diyemeyenlerdenim. bu nedenle insanları kırmamak için çok özen gösteririm. ben kırılınca da yıkılırım. herşeyi kafama takarım. birisiyle bir sorun yaşadığımda beni üzen birisi olduğunda çok üzülüyorum. yani o kişi benim için çok değerli biri olmasına gerek yok. şöyle bir düşünüyorum o kişi hayatımdan çıkarsa ne değişir diye. çok şey kaybetmem aslında ama hayatımdan çıkarama sorunum var. ben elimden geleni yapmış olmama rağmen yine de düzeltemeyeceğim bir durumsa da çok üzülüyorum. resmen hayatım kararıyor sanki depresyona giriyorum. bu duyguyu nasıl yeneceğimi bilmiyorum. beni çok yoruyor, acı veriyor. bunun sebebi güçsüz, zayıf karakterli oluşum diye düşünüyorum. birilerine sürekli bağımlıyım. beğenilmeme korkusu nedeniyle eleştirilere de kırılganlık gösteriyorum. kendi içimde tabi. karşı tarafın haberi bile olmuyor çoğu zaman. sorunumun asıl kaynağı özgüven eksikliği sanırım. bunu Abdullah beyle de paylaştım. kendine güvenle ilgili telkinler göndermiş. 7. periyottayım düzenli olarak dinliyorum ama bu konuda bir değişim olmadı henüz.
