evet artık beni üzmesine izin vermiycem. bu kez kararlıyım. söylediğin gibi ben kendi değerimin farkına varıyorum artık.
bu sabah işe gelirken şöyle bir düşündüm. ben değiştim yaa. ben eskiden ilaç kullanmadığım zamanlar sinir küpü gibi oluyordum. ilacı bırakalı aylar oldu ve ben çok iyiyim. çok sakinim, iç huzurum var ve az da olsa kendime güvenim de arttı. değişmek çok güzel bir şey üstelik ilaçsız.
ben kayınvalidem ve yeğenimle birlikte yaşıyorum. özellikle onlarla olan ilişkilerim harika diyebilirim. önceden sinirlendiğim şeylere artık sinirlenmiyorum. çünkü iç huzurum arttı. insan kendisiyle huzurlu olunca başkalarıyla da huzurlu oluyormuş. bunu daha iyi anladığım. bir de şu an David Burns'un iyi hissetmek isimli kitabını okuyorum. bu kitapta "senin haksızlık olarak gördüğün şeyler bir başkası için haksızlık olmayabilir" diye bir cümle vardı. bu cümle benim kayınvalideme olan bakış açımı değiştirdi. ben kayınvalidemin her söylediğine alınır, kafama takar, bana haksızlık ediyor diye söylenirdim. o yazıyı okuyunca aslında benim haksızlık diye nitelendirdiğim olayların ona göre haksızlık olmadığını anladım. onun söylediği şeyler onun onun inancına göre doğru benim için ya da başkaları için değil. o yüzden kafaya takıp üzülmeye değmezmiş gerçekten. Allahıma şükürler olsun. inşallah iç huzurum artmaya devam eder. Allah herkesin yardımcısı olsun. son olarak iyi ki çekirdek inanç tespiti yaptırmışım arkadaşlar. iyi ki varsınız..
