[Işıklı yol]

Ben mi, ben kendimi anlayamıyorum ya. Sanki izole bir dünyada yaşıyorum. İçimde tuhaf bir mutluluk hali. Hep olumluyum. Mutsuzluklarım çok kısa süreli. Hiç bir şey beni fazla üzemiyor. Ayrıca daha önceleri nefretin en dibinde hissettiğim, ölesiye nefret ettiğim insanları çokta umursamıyorum. Hatta anlıyorum. Ay, neredeyse affettim. Huzursuzluğum yok, eskiden bişey olduğunda o kadar çok üzülürdüm ki öyle kahrederdim. Sanki dünyada yapayalnızım gibi. Kimse beni sevmiyor gibi hissederdim. Birde biliyor musunuz bu gibi paylaşım siteleri insan ruhuna çok iyi geliyor. Yani ben burada yazıp duruyorum. Bu bana bir deşarj olabilme imkanı sunuyor. Burada ki güzel insanlar, insanlara olan güvenimi artırıyor.