Hep diğer arkadaşlarımın hayatında olan değişikliklerden bahsetmediklerini adeta yarım bırakıp gittiklerini söylemiştim daha önce bir çok yazımda, fakat gördüğüm kadarıyla bir yerden sonra artık çok söylenecek sözde kalmıyor doğrusu. Ben hayatımda neler değiştirebildim derseniz, henüz net bir şey yok. Yalnız şu var ki sanki daha şanslıyım. Daha makul ve sakinim. Daha çok oluruna bırakıyorum. Daha az inciniyor daha az incitiyorum. Artık insanların beni üzmesine izin vermiyorum. Hem maddi hemde manevi manada. Umrumda değil kimin ne yaptığı yada yapmadığı. Ben kendi değerimin farkındayım. Eskiden hep vermek üzerineydi ilişkilerim şimdi alabiliyorumda. İstediğim bir şey olmadığında çok mutsuz olmuyorum. İşte böyle, bana göre her şey yolunda, belkide daha bile iyi olacak her şey belkide pek çok hayalimi gerçekleştirebileceğim. Şİmdilik söyleyebileceklerim bunlar. Bu satırları okuyan arkadaşım, belkide bunu bundan seneler sonra okuyacaksın. Bense buradan gitmiş olacağım belkide. Bunun için yazıyorum bu satırları. İnsanın tekamülü ölene dek sürer. Kimse ben OLdum diyemez. bu yüzden de ben yolumun bu noktasında sana hayatında başarılar, kararlarında isabet ve sonuçlarında mutluluk ve huzur diliyorum. Her şey gönlünce olsun. Ben yarıda kalmışlık duygusunu sevmem, bitmeyen hikayeleri sevmem, yarım kalan şeyleri sevmem bunun için bir dipnot olarak sana bu satırları yazıyorum. Sevgimle, mutlu ve huzurlu kal.
IŞIK*