 Cevap: Işık'ca
Gölün kenarında
Arkası dönük
Elleri ceplerinde bir çocuk
Küsmüş kızmış
Bir heykel gibi
Yıllardır orda
İki ayağının üstünde
Başı önde
Fark edeli çok uzun olmadı
Dışarısının yetmediği anlamsızlaştığı
Gücümün kalmadığı
Çaresiz hissettiğim
Neden böyle diye merak ettiğim
Gözlerimi kapattığım bir andı
Birdenbire gördüm onu
Orada öylece duruyordu
Kim olduğunu bilmediğim
İçimde yer bulmuş
Herkesle beraber bana da
Mesafe koymuş
Arkasını dönmüş
Seslendim duymadı
Duyduysa da üstüne alınmadı
Ne yaklaşabiliyorum
Ne sesimi duyurabiliyorum
Dönmesinden de korkuyorum
Nasıl bir yüz bilmiyorum
Kaç yıl oldu?
Onca yıl neye dönüştü?
Kimdi?
Kime küstü?
Neye darıldı ?
Aç mı susuz mu ?
Kimi kimsesi yok mu?
Kimi neyi bekler, ne ister?
Sağ mı ölü mü?
Cevap yok
Hiçbir kımıltı
Hiçbir emare
Ben de yaklaşamıyorum
Bıraktım onu öylece
Gidemedim yanına
Korktum zira
Görüyorum ara sıra
Gözlerimi kapattığımda
Açıkken de hatta
Gidebilmeyi istiyorum
Bir gün yanına
Üzülüyorum içimdeki
Kırgın küskün öfkeli çocuğa
Faik Özdengül
Sevgili Faik Hocamın bir şiiri. Hayatımın en önemli insanlarından biri, psikoloğum. Adınızı her zaman saygı, sevgi ve şükran duygusuyla anarım. İyi ki vardınız hocam, iyi ki çıktınız karşıma. Yardımlarınızla çok daha yaşanılır hayat benim için. Dualarımdasınız... |