 Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
ortaokul yıllarımda konuşmamdaki farlılıktan dolayı arkadaşlarım çok gülerdi taklitlerimi yaparlardı o dönemde de ergenliğe yeni girdiğimden olucak topluma karışmak istemezdim konuşurken kendimi çok kasardım..birgün abim ben odada ağlarken içeri girdi ve bana beyazıt'ın da konuşması farklı ama adam reytingini bundan sağlıyor eğer o kendi durumunu kabullenmeyip şikayetçi olsaydı bugün bu yerlerde olamıcaktı..gerçekten de çevreden önce kendimizi kabul etmemiz gerekiyor..biz kendimizi her halimizle sevdiğimiz zaman emin ol çevreye bu enerji yansıyor ve çevrede sendeki farkı farketmiyor farketse de bu dalga konusu olmuyor sıradanlasıyor...umarım ifade eebilmişimdir..sevgiylee |