Alıntı:
annie hall Nickli Üyeden Alıntı
 Bi de bişey farkettim. Ben resmen mutlu olmaktan korkuyorum. Sızlanıp, şikayet etmekten daha bi haz alıyorum. Bi türlü kendi içime o "memnuniyet duygusu"nu yerleştiremiyorum. Sanki mutluluk bu hayatta ulaşılması gereken bi hedef ve ben bu hedefe ulaşırsam başka bi hedefim kalmicak, boşlukta hissedicem kendimi gibi geliyo heralde. Ya da bilemiyorum işte... Bu huyumdan yakın zamanda kurtulurum umarım. |
Seni tebrik ediyorum. Bir şeyi fark ettim dediğinde zaten işin %90ını halletmişsin demektir. Farkındalık, senin gözlerini açar. Şikayet edip durmak toplumumuzun ortak derdi. Şikayet toplumuyuz resmen. Ve söylediğin psikoloji ise "kurban psikolojisi" dir. Zavallıyı oynamak her zaman güven verir. Çünkü suçu başkasına atar ve kurtulursun. Onun yüzünden bunun yüzünden, peki ne işime yarar ki bu benim, şöyle ki sorumluluk almam o zaman. Ben yapamadım, ben istemedim, ben kaçtım demek yerine yani vicdanı rahatsız etmek yerine başkasını suçlar olur biter. Bundan nasıl kurtulursun bir zaten farkında olman bunu kendine itiraf etmen oldukça büyük oranda seni iyileştirir. Yıllar önce okumuştum " üzerinde durulacak en sağlam zemin gerçeklerdir." diyordu. Kim söylemiş hatırlamıyorum bir bayandı ama kimdi:) Her neyse ikini adımın ise EFT olabilir. setup cümleleri oluşturarak tek tek bu sorunların zerinden geçebilirsin. Mesela " Sorunlarımdan kurtulduğumda sanki amacım kalmayacak gibi düşünüyorsam da bu duygumdan özgürleşiyorum. Artık hedeflerime odaklanmayı ve hedeflerimi gerçekleştirmeyi seçiyorum. sonra da tek tek hislerine düşüncelerine EFT noktalarına vuruş yapabilirsin. sevgimle :)