Alıntı:
annie hall Nickli Üyeden Alıntı
 Hiç unutmuyorum lisede bi hocam beni kenara çekip "Sen hemşireliği sevmiyosun, bunu kabul et ve yol yakınken dön bu yoldan." demişti. Ama sonuçta yaşım küçüktü, aileden destek alamayınca cesaret edemedim yeni bi yola başlamaya. Gittiğim yolda da hiç mutlu değildim ama çözümüm ne bilemiyodum. Ne kadar çaresiz ve umutsuzdum. "Yakında haftanın 243243 saati deliler gibi çalışan, ayakta durmaktan varisleri çıkmış, göz altları çökmüş, suratsız hemşirelerden olucam" diye düşünüp, ağlardım hep  Ama ben vallahi bu siteden umut etmenin nasıl bişey olduğunu öğrendim. Artık daha güçlüyüm ve istediğim hayatı yaşayabiliceğimi biliyorum. O düşlediğim hayata layık olduğumu da biliyorum. İşler yoluna girmeye başladı. Güzel haberler vericiim yakın zamanda umarım şekerler  |
senin aslında zaten ilkbaharı andıran bir kişilik yapın var. ilkbaharda sevinçle uçuşan hayat dolu narin bir kelebeğe benzetiyorum ben seni :)
yazdığın herşeyden anlaşılıyor bu zaten. birazcık morale ve desteğe ihtiyacın varmış senin. çok da aşırı birşeye ihtiyacın yokmuş.buradaki ufak destekler bile sende ne güzel değişimlere yolaçtı. merakla devamını bekliyorum
