[eski]

merhaba arkadaşlar ben tuhaflaşan hayatım için sizden öneri ve yardım istiyorum

4 senedir herşey ters gidiyor olumsuz konuşmayı sevmem ama birine anlatıp yardım almalıyım.ilkokul, ortaokul, lise... her zaman başarılı bir öğrenciydim göze çarpardım hocalarım çok sevelerdi çok iltifat alırdım. üniversite de aynı şekilde.. 17 yaşında üniversiteyi kazandığımda sınıfta herkes benden büyüktü 2.-3. girişlerinde tutturmuşlar herneyse yine en sevilen öğrencilerden biriyim yaptıklarım beğeniliyor vs. anlaşamadığım kimse de olmadı ilk dönem sonunda geçiş yaptım o yüzden alttan almam gereken dersler oldu çoğunu aldım yalnız iki ders sürekli başka derslerle çakıştı alamadım son dönemimde yaz okulu programı açıklandı baktım o iki ders birbiriyle çakışıyor bu defa (hatta programı hazırlayan hocam durumumu biliyordu özür diledi) herneyse nasıl olsa öbür döneme sarkacak diye bitirme projemi de bıraktım diğer dönem rahat rahat yaparım diye hocalar duyunca çok şaşırdı sürekli beni sormuşlar arkadaşlarıma iyi gidiyordu çünkü projem. bu arada söylemeyi unuttum 4. sınıfın başında kardeşim oldu onun paniğini de çok yaşadım anneme bişey olacak diye çok korktum, kardeşime çok düşkünüm vs. 3. ve 4. sınıf bu streslere rağmen iyi geçti bi tek kendi kendime bıraktığım proje dersi..

yazın bi arkadaşımla aynı yerde staj yaptık. staj sonunda arkadaş ziyarete gitmişti işyeri sahibi beni sormuş gelmeyecek mi demiş gittim devam etmemi istedi çok iyi insanlardı orda olmaktan memnundum ama finallere doğru derslerle
iş birarada gitmiyor gibi geldi izin istedim ayrıldım. bitirme projem sıkışmasın diye diğer derslerin ödevlerine baya erken başladım ama çok detaycıyım sürekli eksik buldm erken bitemedi yani malesef.. o ödevi bitirip teslim ettiğimde bitirmeye 1 ggün vardı ve kollarım kopacak gibi ağrıyordu (maket yaptığım için) yani 2 zor ve önemli dersin finali art arda geldi diğer arkadaşlar da o dersi almadığı için bitirme ertelensin benim başka ödevim var diyemedim (çok uzatıyorum sanırım)
herneyse en son gece üçte bilgisayar karşısında tek tek saçlarımı koparırken annem yeter yat olmazsa da önemli değil dedi böylece tekrar bıraktım projeyi..

2. dönem başladığında hocalar beni görünce dedikleri şey ilk jüri de getirdiğini getirsen bile geçerdin diğerleri çok kötüydü ama hepsini bırakamayacağımız için geçirdik.. nasıl üzüldüm anlatamam bu arada benim özgüven yerlerde geziyor çünkü hiç alışık değilim öss ye bile doğru dürüst çalışmadan kazanmışım başarı benim için hep çok normal bişeydi çakılmış gibi oldum resmen... bitmedi sonraki dönem projeyi sevmedim böyle demem tuhaf gelecek belki ama ısınamadım bi türlü başka şeyler de var herneyse bu şekilde bi sonraki döneme kaldım geçtim sonunda ama bende özgüven namına pek bişey kalmadı... o staj yapıp sonra çalıştığım yere dönemedim yüzüm tutmadı okulu uzattım şimdi bitti demeye.

aslında hiçbir dersten kalmadım hep ben bıraktım. gerçi böyle de tembelmişim gibi algılanacak ama hep terslik diyeyim tam uzun ayrıntılı anlatamadım. bu arada proje, bitirme, maket vs. dediklerimi anlamamış olabilirsiniz ben mimarlık mezunuyum. bizde okulu uzatmak ayıp değildir hatta okula başladığımız ilk gün hoca 4 senede bitireceğinizi sanıyorsanız yanılırsınız 7 seneden önce çıkamazsnız demişti tabi bu işin şakası bir çok arkadaşım 4 yılda tamamladı uzatanlarda oldu ama bu durumdan gocunmadılar hocaların bırakmasından da gocunmadılar ama ben hep kendim bırktığım halde ağırıma gitti çok utandım cv de biri görecek de soracak diye ödüm koptu 5buçuk sene de bitti okul.

sonra iş deneyimi var çok kısaca anlatıcam çok sıkıcı olduğunun farkındayım. ilk işe girdiğim yerde tuhaf insanlarla karşılaştım ezilmemek için beni ezmeye çalışan sekreter elime vileda tutuşturdu sessiz sakin biriyimdir ama haksızlığa gelemem kavga ettik vs sonra iyi olduk arkadaş olduk sonra başka bi mimar vardı aleni biçok yalan söyledi duydum bişey yapamadım ara ara "eski burası sana uygun değil" vs yumuşakça beni işi bırakmaya ikna etmeye çalıştı ki en de bırakmayı düşünüyordum ama onun niyetini farkedince vazgeçtim neyse patronlarım uzaktaydı olayların içinde değildi duymadılar görmediler ben yıprandım ilk iş deneyimim kabus oldu 4 ay boyunca sigortam yatırmadıklarını da öğrenince yerime birini bulup işten ayrıldım (benden sonra işe başlayan kız işi bırakacağı zaman telefon edip ben bırakıyorum demiş almış çantasını çıkmış)

çok stresli bi dönemdi yüzümü sivilceler sardı büyük büyük. dışarı çıkmaya utandım 2 ay evden çıkmadım bu arada staj yaptığım yerdeki patronum tekrar çağırmıştı gidemedim aradan vakit geçince de ne aramaya ne yanına gitmeye yüzüm kaldı halbuki çok severdim ben abla derdim o ofise gelenlere kızım diye tanıtırdı.. kpss ye hazırlanmaya karar verdim tarih, coğrafya adına hiçbişey bilmiyodum çalıştım tarihi sevmeyi öğrendim :) vs.. kpss de çok heyecanlandım kalbimin atışını duyuyodum direk bileğim bükülmedi spastik gibi bi tuhaf tuttum kalemi sonuç olarak düşük puan aldım ama yine de bizim bölümün puanları yüksek olmadığı için umudum vardı. (ama bölüm puanları fırladı benim şansma) bu arada şehir dışından bi arkadaşım çağırdı işleri çokmuş yetişemiyomuş ortaklık teklif etti daha büyük işlerde alıcam ama alamıyorum tek kişi olduğum için dedi bi sevindim bi sevindim ev kiralarına bakıyorum vs arkadaş da on gün sonra yeni iş alıcak çağırıcak beni 3-4 ay oldu tık yok tonla gelen işleri durdu kızın kendi şansızlığıma verdim. benden sorumlu hissetmesini de istemedim çünkü ben ne zaman merhaba nasılsın demeye kalksam bi iş var ayarlıycam az kaldı merak etme diyodu huzursuz olması normal konuşamıyo olmamız rahatsız etti.

iş baktım buldum başladım çok iyiydi yalnız alanı bana uymadı mimarlıkla çok alakasızdı mesleğimi bırakmak gibi bişeydi o yüzden bıraktım.. (bu arada öyp var öğretim görevlisi alımı için ben çalışırken o oldu işimden memnunum diye başvurmadım çok düşük puanlarla almış hem işten oldum hem onu kaçırdım yani) iş aradım bulamadım ales ve yds çalışıp öyp için yüksek bi puan alayım bari dedim ben ne zaman ders çalışmaya başladım iş için arayanlar kesilmedi sınav geçti ne arayan var ne soran..

yani özetle anlatmak istediğim herşey öyle bi zamanlama da oluyo ki ucundan kaçırıyorum seçeneğim çok oluyor ama elimde olan sıfır 4 yıldır yerimde sayıyorum şansım talihim nası olduysa tersine döndü umutsuzluğa kapılmaya gerek yok çok seçeneğim var gibi görünüyor ama neye elimi atsam elimde kalıyor ev kızı gibi oldum. şimdi yine bi ikilemin içindeyim karar veremiyorum artık ne doğru ne yapmam lazım düşünemiyorum

bana ne önerirsiniz daha anlatılacak çok çok şey var bu çok kısaltılmış hali ne dersiniz eft mi olumlama mı benim durumumda birine ne önerirsiniz şansı niye kapanır bi insanın? şans lafını da sevmem inanmam ama olanları ona bağlayabildim ancak.. her türlü öneriye açığım fikirlerinizi esirgemeyin lütfen